Rurka doprowadzająca powietrze od chłodnicy do filtra powietrza: funkcja i działanie
- Szczegóły
Zadaniem układu nawiewu jest dostarczenie odpowiedniej ilości powietrza do pomieszczeń. W normalnych warunkach powietrze, zasysane z czerpni powietrza przez wentylator, tłoczone jest poprzez układ rur do pomieszczeń.
Funkcja rur doprowadzających powietrze
W schronach, gazoszczelność warunkowana była hermetycznością konstrukcji. Nadciśnienie panujące w obiekcie zapobiegało przenikaniu do jego wnętrza gazów podczas ataku chemicznego. Nadciśnienie mierzone było za pomocą manometrów w kształcie litery „U”.
Schron został wyposażony w nowoczesny układ wentylacji oparty na zasadzie bezpośredniego i pośredniego napowietrzania pomieszczeń. Do pomieszczeń bezpośrednio napowietrzanych należały izby bojowe oraz izba gotowości bojowej. W tych pomieszczeniach zastosowano filtrowentylatory HES 0,6. Filtrowentylatory tłoczyły do pomieszczeń powietrze z niewielkim nadciśnieniem. Powietrze było zasysane poprzez czerpnie powietrza i dostarczane rurami.
Czerpnie zostały osadzone na tylnej ścianie schronu. Wylot rury w pomieszczeniu z filtrowentylatorem zabezpieczono obrotowym zaworem odcinającym 2ML01. Służył do zamknięcia dopływu powietrza, na przykład w przypadku ataku gazowego. Powietrze z izb bojowych, jako skarżone gazami prochowymi podczas prowadzania ognia z broni maszynowej, wypływało poprzez otwartą strzelnicę w płycie 7 P7 na zewnątrz schronu.
Zgodnie z zaleceniami powietrze z izby gotowości bojowej mogło być użyte do napowietrzania pozostałych izb. Przepływało do kolejnych pomieszczeń rurami, osadzonymi w wewnętrznych ścianach. Przepływ powietrza następowało zgodnie z malejący nadciśnieniem w kolejnych pomieszczeniach, na rys. 03 zaznaczono strzałkami kierunek przepływu powietrza. Wlot rury w izbie o wyższym nadciśnieniu zabezpieczał jednokierunkowy zawór nadciśnieniowym 4ML.01.
Przeczytaj także: Rura chłodnica-filtr w fortyfikacjach
Szczególnie istotny dla zachowania bezpieczeństwa był ostatni zawór w układzie wentylacji, zamocowany na rurze odprowadzającej powietrze ze śluzy przeciwgazowej na zewnątrz obiektu. Umożliwiał wypływ powietrza na zewnątrz schronu i zabezpieczał możliwość dostawania się skarżonego powietrza do schronu podczas uderzeń fal powietrznych o dużym nadciśnieniu, wytworzonych przez eksplozje pocisków artyleryjskich w pobliżu schronu. W celu zmniejszenia oddziaływania podmuchów powietrza o dużym nadciśnieniu, wylot rury zabezpieczono pancerzem o identycznej konstrukcji jak czerpnie powietrza i umieszczono w bocznej ścianie strzelnicy obrony wejścia i zapola.
Układ napowietrzania w schronach typu Regelbau B1-26
W schronie typu Regelbau B1-26 z sześciostrzelnicową kopułą bojową i z pomieszczeniem dla drużyny piechoty zastosowano wyjątkowo starannie dopracowany projekt układu wentylacji. Pomieszczenia w schronie podzielono na dwie grupy. Każde z pomieszczeń w obiekcie zostało zabezpieczone drzwiami gazoszczelnymi. Pomieszczeniem bezpośrednio napowietrzanym przez filtrowentylatory była izba gotowości bojowej oraz przestrzeń kopuły dla dwóch ciężkich karabinów maszynowych. Niezbędną ilość powietrza miały zapewnić filtrowentylatory, umieszczone po jednym w obu pomieszczeniach, oraz układ rur podających powietrze z dwóch czerpni powierza. Czerpnie osadzono na tylnej ścianie schronu.
Zadaniem czerpni powierza była ochrona wlotów rur układu napowietrzania. Obie czerpnie połączono układem rur o średnicy 15 cm. Uzyskano w ten sposób skuteczne działanie wentylacji nawet w przypadku zasypania jednej z dwóch czerpni. Dwa przewody o średnicy 10 cm doprowadzały powietrze bezpośrednio do filtrowentylatorów w dwóch pomieszczeniach. Podczas prowadzenia ognia przez ckm w kopule pancernej, wentylator w podszybiu pracował w cyklu stałym. Gazoszczelność pomieszczenia zapewniało nadciśnienie, utrzymywane na stałym poziomie przez wentylator oraz jednokierunkowy zawór nadciśnieniowy e5. Zawór otwierał się przy wcześniej ustawionym poziomie wartości nadciśnienia. Umożliwiał przepływ powietrza tylko w jednym kierunku. Powietrze z pomieszczeń bojowych, zgodnie z przyjętą zasadą, powinno być usuwane bezpośrednio na zewnątrz schronu. Wylot przewodu, usuwającego skażone gazami prochowymi powietrze umieszczono w bocznej ścianie rozglifienia strzelnicy obrony wejścia i zapola. Wylot chroniono pancerzem.
Wentylator w izbie gotowości bojował pracował cyklicznie w stałych odstępach godzinowych. Długość cyklu pracy uzależniona była od kubatury pomieszczenia i stanu osobowego załogi. Podobnie jak w przypadku podszybia, stałe nadciśnienie w izbie utrzymywał zawór nadciśnieniowy e1. Izby pośrednio napowietrzane przez filtrowentylator, umieszczony w pomieszczeniu gotowości bojowej, to kolejno: śluza przeciwgazowa, izba ze stanowiskiem obrony wejścia i zapola oraz śluza przeciwgazowa. Przepływ pomiędzy pomieszczeniami umożliwiają rury osadzone w ścianach. Wlot każdej z rur został zabezpieczony jednokierunkowym zaworem nadciśnieniowym. Zawór tego typu umożliwiał przepływ powietrza tylko w jednym kierunku. Skuteczny układ wentylacji umożliwiał wymianę powietrza o zwiększonej zawartości tlenku węgla lub skażonego gazami prochowymi w przypadku pomieszczeń 2 i 4 oraz ewentualnie powietrza skażonego gazami bojowymi w śluzie przeciwgazowej.
W pomieszczeniu 4 umieszczono dwie strzelnice. Pierwsza z nich obejmowała ogniem broni ręcznej śluzę przeciwgazową a druga zapewniała obronę wejścia i zapala schronu przy pomocy broni maszynowej. Przyjęta konfiguracja położenia przewodu napowietrzającego i odprowadzającego powietrze ze śluzy pozwalała na skuteczne jej przewietrzanie. Wlot rury odprowadzającego powietrze, zabezpieczonej jednokierunkowym zaworem nadciśnieniowym, znajduje się w niszy na bocznej ścianie wejścia do schronu. Wylot przewodu, umieszczono na tylnej ścianie schronu. Wylot zabezpieczono pancerzem.
Przeczytaj także: Wymiana Filtra Powietrza w Skuterze
Schron dwusektorowy B1-6
Schron otrzymał nowoczesne rozwiązanie układu wentylacyjnego. Zgodnie z obowiązującymi wytycznymi zastosowano bezpośrednie i pośrednie napowietrzanie izb. Wykorzystano standardowe elementy wyposażenia, typowe dla niemieckich konstrukcji projektowanych w 1938 roku. Filtro-wentylatory HES utrzymywały w pomieszczaniach obiektu stałe nadciśnienie, które nawet przy nieszczelnościach zapobiegało przenikaniu do wnętrza gazów bojowych. Do pomiaru ciśnienia w obiekcie służył manometr wodny w kształcie litery „U”. Nadciśnienie określano w milimetrach słupka wody. W izbach bezpośrednio napowietrzanych znajdowało się urządzenie filtrowentylacyjne HES. Urządzenie to tłoczyło w 10 minutowych cyklach pracy powietrze do pomieszczenia, tworząc w nim nadciśnienie. Powietrze do filtro-wentylatora HES dostarczały przewody (oznaczone żółtym kolorem). Ich wloty, umieszczone na tylnej elewacji schronu, zabezpieczono czerpniami powietrza.
Rura dolotowa w pojazdach
W pojazdach, rura dolotowa pełni kluczową rolę w dostarczaniu powietrza do silnika. Przykładowo, w VW Golf IV 1.6 16V 105KM (1J1) wymiana rury od filtra powietrza może rozwiązać problemy z silnikiem. Podobnie, w Opel Corsa 1.2 8V 96r., nieszczelność dolotu powietrza może powodować problemy z odpalaniem. W Mercedesie 190E 2.0 z LPG II gen., poprowadzenie rury od filtra powietrza może zapobiec wpychaniu się pędu powietrza do puszki filtra, co wpływa na równą pracę silnika.
Test szczelności dolotu powietrza w Opel Zafira C Tourer 1.4 Turbo A14NET polega na zatkaniu rury powietrza odłączonej od filtra powietrza oraz rury odłączonej od przepustnicy. W Skodzie Fabii 1.4 MPI w gazie, wydobywanie się gazu po wyłączeniu silnika może być związane z problemami z rurą do filtra powietrza.
W niektórych przypadkach, obecność oleju w rurze dolotowej może wskazywać na problemy z odpowietrzeniem skrzyni korbowej, jak w Golfie IV 1.6SR z gazem. W Golfie II 1.8 GT, wystrzały podczas odpalania na LPG mogą uszkadzać rurę od filtra powietrza.
Elementy systemu filtracji powietrza
Niezbędną ilość powietrza dostarczały dwie czerpnie osadzone w niszach korytarza wejściowego. Powietrze zasysane było do układu napowietrzania przez wentylator z napędem elektrycznym. W wydzielonym pomieszczeniu umieszczono filtr przeciwpyłowy i zestaw filtrów przeciwchemicznych.
Przeczytaj także: Tętniczki doprowadzające i odprowadzające w nerkach
Cylindryczne filtry przeciwchemiczne ustawiano w kolumnach wzdłuż dłuższej ściany pomieszczenia. Ilość kolumn zależała od przewidzianego zapotrzebowania na oczyszczone chemicznie powietrze oraz od wydajności zastosowanych filtrów. Pionowo ustawione kolumny filtrów przeciwchemicznych zasilano z przewodu umieszczonego na poziomie posadzki. Posiadał przekrój czworokąta o wymiarach 30 x 30 cm. Oczyszczone chemicznie powietrze odbierane było przez górny przewód, umieszczony tuż pod stropem.
Powietrze, wstępnie oczyszczone w filtrze przeciwpyłowym, doprowadzano do filtra przeciwchemicznego poprzez złącze na cylindrycznej części, w połowie jego wysokości. Zassane powietrze z czerpni lub oczyszczone przez filtry tłoczone było przez wymiennik ciepła i układ rur do pomieszczeń schronu. Wymiennik ciepła umożliwiał schładzanie wody z układu chłodzenia silnika wysokoprężnego agregatu prądotwórczego i jednocześnie podgrzanie tłoczonego do schronu powietrza. Do łącznika wymiennika ciepła podłączono przewód, który zasilał silnik spalinowy agregatu prądotwórczego w powietrze.
| Element | Funkcja |
|---|---|
| Czerpnia powietrza | Zasysanie powietrza z zewnątrz |
| Wentylator | Przepompowywanie powietrza przez system |
| Filtr przeciwpyłowy | Oczyszczanie powietrza z pyłu |
| Filtr przeciwchemiczny | Oczyszczanie powietrza ze związków chemicznych |
| Wymiennik ciepła | Regulacja temperatury powietrza |
| Rury | Dystrybucja powietrza do poszczególnych pomieszczeń |
tags: #rurka #doprowadzająca #powietrze #od #chłodnicy #do
