Kot Pije Wodę Destylowaną: Skutki i Wszystko, Co Powinieneś Wiedzieć
- Szczegóły
Woda destylowana to inaczej woda pozbawiona wszelkich zanieczyszczeń, a także bakterii i minerałów. Aby ją przygotować, najpierw podgrzewa się ciecz do temperatury wrzenia - wtedy oddzielają się od niej inne substancje. W następnej kolejności woda zostaje skroplona i przyjmuje postać pary wodnej, stając się wodą destylowaną. Metodę takiego oczyszczania wody znano już w starożytności i choć obecnie dużo częściej stawia się na inne metody jej uzdatniania, destylacja wciąż jest bardzo popularna.
Właściwości i Zastosowanie Wody Destylowanej
Jakie są najczęściej wymieniane właściwości wody destylowanej? Przede wszystkim, jest ona bezwonna, a przy tym nie posiada smaku, jest także idealnie przejrzysta i nie posiada żadnych śladów osadu. Woda destylowana może być wykorzystywana w żelazkach, ponieważ jako woda oczyszczona, nie powoduje osadu z kamienia (w tym celu też bardzo często kupuje się butelkowaną wodę destylowaną). Innym urządzeniem, które bardzo lubi wodę destylowaną, jest nawilżacz powietrza. W przypadku wykorzystywania zwykłej, kranowej wody, ryzykujemy powstawaniem osadów, który może się przyczynić do szybkiego zniszczenia się urządzenia. Użycie wody destylowanej w nawilżaczu służy również alergikom.
Wodę poddaną destylacji często wykorzystuje się także w przemyśle. Używa się jej chociażby przy wytwarzaniu różnego rodzaju leków i przy produkcji niektórych kosmetyków. Woda tego rodzaju przydaje się także w procesie wytwarzania elektrolitów. Skorzystają z niej ponadto osoby zajmujące się fotografią, ponieważ wykorzystuje się ją przy tworzeniu odbitek zdjęć. Z jej pomocą produkuje się kryształowe lustra, bombki na choinkę, jak również niektóre produkty szklane. Woda destylowana znajdzie też zastosowanie w ogrodnictwie i instalacjach wodnych. Bez niej nie mogłyby się ponadto obejść laboratoria analityczne.
Wodę destylowaną da się również zużyć, posiadając akwarium. Jeśli zmiesza się ją w odpowiednich proporcjach z wodą kranową i doleje do zbiornika, uzyska się lepsze parametry wody, dzięki czemu wszystko, co żyje w środku, rozwija się dużo lepiej niż normalnie. Destylowana woda świetnie sprawdza się także w roli rozcieńczalnika do chemii samochodowej. Z jego pomocą uda się chociażby przygotować płyn chłodniczy (jest ona znacznie lepszym rozwiązaniem niż woda mineralizowana). Można ją także swobodnie mieszać z płynem do spryskiwaczy. Woda destylowana przydaje się ponadto do mycia samochodu - najlepiej spłukuje się środki myjące. Dzięki temu auto okazuje się zdecydowanie czystsze niż podczas zwykłego mycia.
Wady i Zalety Wody Destylowanej
Wody destylowanej nie zaleca się do picia, ponieważ nie zawiera ona w sobie żadnych minerałów, niezbędnych w diecie. Jest ona bardzo jałowa i przez to przestawienie się na nią może powodować ogólne osłabienie, a także pogorszenie się kondycji skóry, włosów czy paznokci, poprzez pojawiające się niedobory (dzieje się tak z powodu zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej). Woda destylowana charakteryzuje się też wysoką kwasowością (na poziomie 7 pH). Z tego powodu regularne picie wody destylowanej może doprowadzić do zakwaszenia organizmu, czego można jednak uniknąć, przyjmując posiłki o nieco niższej kwasowości. Choć picie wody destylowanej nie jest zalecane, nic się oczywiście nie stanie, jeśli się ją wypije raz czy dwa. Nie zawiera ona żadnych szkodliwych substancji, ale po prostu jest zbyt uboga dla naszego organizmu.
Przeczytaj także: Wybór sprzętu do destylacji
Zaletą wody destylowanej jest jej czystość, dzięki której nie zawiera wspomnianych wcześniej substancji. Innym plusem jest natomiast brak bakterii (zwykle ich zawartość w wodzie pitnej jest kontrolowana, jednak jeśli chciałoby się ich całkowicie uniknąć, pozostawałaby wyłącznie woda destylowana. W wodzie destylowanej nie ma też chloru, którego używa się do dezynfekcji wody, a ten może wchodzić w reakcje z rożnymi substancjami i czynić ciecz toksyczną dla ludzkiego organizmu.
Warto wiedzieć, że jeśli nadużywa się wody destylowanej, spożywając ją w nadmiernej ilości, może ona wypłukiwać pożyteczne składniki z organizmu, co stanowi jej poważną wadę. Kolejnym minusem wody destylowanej, wymienionym już wcześniej, jest jej kwaśne pH.
Wynika z tego, że wody destylowanej można się okazjonalnie napić, jednak nie powinno się jej na stałe włączać do swojej diety, zwłaszcza zakładając, że będzie ona w niej produktem podstawowym. Od czasu do czasu, jeśli nie mamy innego wyboru, może nam jednak posłużyć do gotowania potraw. Na pewno będzie ona zdrowsza niż zanieczyszczona woda wodociągowa dostępna w niektórych rejonach Polski, choć będzie przegrywać z wodami butelkowanymi.
Radithor - Przestroga z Przeszłości
Na początku XX wieku dzięki rozwojowi medycyny i badań nad promieniowaniem, zaczęły powstawać środki lecznicze, które zawierały w sobie pierwiastki promieniotwórcze. Reklamowane jako idealne leki na dosłownie wszystko, w praktyce powoli zabijały osoby, które je spożywały. Fascynacja naukowców i lekarzy promieniowaniem sprawiła, że wielu z nich zaczęło postrzegać pierwiastki promieniotwórcze jako nadzieję na leczenie różnych, zarówno prostych jak i bardziej skomplikowanych schorzeń. Badacze początkowo bagatelizowali ryzyko i nie zdawali sobie sprawy z szkodliwości promieniowania.
W 1925 roku w USA do sprzedaży trafił lek patentowy Radithor. Jego twórcą był urodzony 25 maja 1884 roku w Bostonie w stanie Massachusetts William J. A. Zanim Baileyowi udało się wyprodukować swój lek, w 1915 roku został aresztowany za oszustwa, a w 1918 roku otrzymał karę finansową za wprowadzanie klientów w błąd nieuczciwą reklama leku na potencję. Mimo to nie przeszkadzało mu to w zakładaniu kolejnych firm sprzedających leki patentowe zawierające tor i rad. Były to firmy The Thorone Company, Associated Radium Chemists i The American Endocrine Laboratory.
Przeczytaj także: Woda gazowana a zdrowie dzieci
W 1925 roku po licznych problemach Bailey przeprowadził się do East Orange w stanie New Jersey, gdzie założył firmę Bailey Radium Laboratories. Od firmy United States Radium Corporation kupował oczyszczony rad (około 1 microcurie izotopów radu Ra-226 i Ra-228), który butelkował wraz trzykrotnie destylowaną wodą pod nazwą Radithor (woda radowa). Sam Bailey kreował się na specjalistę w dziedzinie radioaktywności (warto dodać, że jego fascynacja promieniowaniem wiązała się z m.in. studiowaniem dzieł Marii Curie Skłodowskiej, oraz nawet przetłumaczeniem jej publikacji na język angielski).
W 1928 roku Federalna Komisja Handlu, która już od jakiegoś czasu przyglądała się Baileyowi, rozpoczęła dochodzenie w sprawie ewentualnych nadużyć. Wynikiem było wystosowanie aktu oskarżenia przeciwko Bailey Radium Laboratories i samemy Baileyowi. W dokumentach przygotowanych w lutym 1930 roku zarzucano mu fałszywą reklamę i nieprawdziwe gwarancje bezpieczeństwa Radithora. W toku śledztwa, w grudniu 1931 roku zakazano sprzedaży Radithora.
W sprawę zaangażowany był m.in, sportowiec i biznesmen Eben Byers, będący nieformalnym ambasadorem Radithora. Zażywał on specyfik od 1927 roku i w 1930 roku zaczął odczuwać skutki choroby popromiennej. W 1931 roku zaprzestał brania Radithora, ale było już za późno. Wskutek martwicy stracił dolną szczękę, a w 1932 roku zmarł. Szacuje się, że wypił 1000-1500 buteleczek Radithora - prawdopodobnie około jednej dziennie. Jako ciekawostkę warto dodać, że Byers został pochowany w ołowianej trumnie z powodu silnego napromieniowania jego ciała. W 1965 roku przeprowadzono ekshumację, podczas której zbadano jego szczątki.
Sprawa Radithora znacząco wpłynęła na przemysł farmaceutyczny w USA i na skalę kontroli nad lekami ze strony organizacji rządowych. William Bailey kontynuował karierę w biznesie, ale nie zajmował się już medycyną. Zmarł 17 maja 1949 roku z powodu raka pęcherza. Po 20 latach jego ciało również ekshumowano i poddano badaniom na obecność pierwiastków promieniotwórczych.
Eben Byers: Tragiczna Historia Radithora
Rad odkryty przez polską noblistkę Marię Skłodowską-Curie wywołał nową modę w Stanach Zjednoczonych. Lekarze przekonywali, że pierwiastek ma zdrowotne właściwości, a biznesmeni prześcigali się w wypuszczaniu produktów zawierających jego domieszkę. Szybko wyszło jednak na jaw, że rad prowadzi do nieodwracalnych zmian w organizmie, a w konsekwencji - do śmierci. Jedną z najbardziej znanych ofiar radowej mody był amerykański sportowiec Ebenezer McBurney Byers, znany jako Eben Byers.
Przeczytaj także: Woda destylowana: poradnik domowy
Niezwykle uzdolniony zawodnik był absolwentem Uniwersytetu Yale. Trenował kilka dyscyplin sportu, w szczególności futbol i amatorski golf. Na początku XX w. zdobył kilka złotych medali. Mając 26 lat wygrał zawody US Amateur w golfie. Początek problemów Byersa rozpoczął się w 1927 r., gdy wracając pociągiem z meczu futbolowego, spadł z łóżka, doznając kontuzji ręki.
Byers w latach 20. W latach 20. ubiegłego wieku środek ten był powszechnie uważany przez Amerykanów za panaceum na wszelkie dolegliwości. Radithor, który stanowił roztwór radu w destylowanej wodzie, został wynaleziony i opatentowany przez Williama Johna Aloysiusa Baileya. Producent wypuścił cudowny lek na rynek w 1918 r., znacznie wzbogacając się na jego sprzedaży. Bailey przekonywał lekarzy i firmy farmaceutyczne, że jest doktorem medycyny, jednak w rzeczywistości nigdy nie ukończył rozpoczętych przez siebie studiów na Harvardzie. Aby zwiększyć zyski, wynalazca Radithora oferował medykom 17 proc. rabatu za przepisywanie tego środka pacjentom. Zażywanie radowej wody przez znanego w USA sportowca wydawało się być świetną reklamą.
Byers pił dziennie trzy butelki Radithora, który - jak twierdził - miał szybko doprowadzić do poprawy stanu jego zdrowia. Przyjmowana przez niego dawka była znacznie większa niż zalecana przez lekarza, który przypisał mu na każdy dzień zaledwie jedną łyżeczkę. Golfista nie zrezygnował z picia roztworu nawet wówczas, gdy odzyskał pełną sprawność ramienia. Spekulowano, że Radithor zwiększa również libido, co miało rzekomo wpływać na powodzenie Byersa u płci pięknej. Sportowiec chętnie polecał środek znajomym. Łącznie zażył aż 1400 butelek Radithora, zanim przestał go przyjmować w 1930 r.
Rad gromadzący się w organizmie Byersa przyczynił się do uszkodzenia narządów wewnętrznych oraz wywołał u niego ropnie w mózgu i nowotwór szczęki. W 1931 r. część żuchwy mężczyzny dosłownie się rozpadła. Podobno nie czuł nawet bólu, ponieważ rad uszkodził mu nerwy. Chirurdzy zamierzali zrekonstruować jego szczękę, ale było już za późno. Ciało 51-letniego Byersa zostało pochowane w trumnie wyłożonej ołowiem, gdyż w tym czasie zaczynano już zdawać sobie sprawę ze szkodliwości radioaktywnego radu. W 1965 r. zwłoki sportowca zostały ekshumowane do badań. W tym czasie nadal wykazywały wysoki poziom promieniowania.
Wraz ze śmiercią sportowca wzmocniono także w USA kontrolę regulacyjną produktów farmaceutycznych. Ponury koniec ofiary cudownego leku nie zakończył jednak kariery Baileya, który został podczas II wojny światowej kierownikiem działu elektronicznego korporacji technologicznej International Business Machines . Producent Radithora zmarł na raka pęcherza w 1949 r.
tags: #kot #wypił #wodę #destylowaną #skutki
