Woda Gazowana i Nikiel: Potencjalne Szkodliwości i Bezpieczeństwo
- Szczegóły
Woda to jeden z podstawowych związków chemicznych w przyrodzie. Badania potwierdzają, że bez wody zdatnej do picia nie byłoby na ziemi życia. Każdy żywy twór do prawidłowego funkcjonowania organizmu potrzebuje odpowiedniej ilości płynów. Woda może występować w 3 stanach skupienia - ciekłym, stałym i gazowym, pod względem fizycznym nie ma kształtu - przybiera formę naczynia w którym się znajduje.
Wraz z rozwojem naszej cywilizacji coraz bardziej kurczą się zasoby czystej wody na naszej planecie. W ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci gwałtownie rośnie w wodzie pitnej ilość składników zdecydowanie niekorzystnych dla zdrowia człowieka. Ministerstwo Ochrony Środowiska w Polsce twierdzi, iż wody 1-szej klasy, ustawowo nadającej się do picia jest tylko 2,4%. Oznacza to, iż woda, która płynie z naszych kranów jest praktycznie nie do użycia. Jednak nie jesteśmy skazanie na zagładę. Kupując filtry renomowanych firm, mamy czystą i zdrową wodę na wyciągnięcie ręki.
Co to jest TDS i dlaczego jest ważny?
Jest wiele parametrów, które mogą opisywać wodę. Wśród nich znajduje się wskaźnik TDS, czyli Total dissolved solids. Miernik TDS może więc służyć do pomiaru sumy rozpuszczonych substancji w badanej cieczy. TDS może wykazać zawartość: minerałów, ilość soli rozpuszczonych, rodzaju rozpuszczonych soli oraz pierwiastków rozpuszczonych w danej objętości wody. Wskaźnik TDS można więc bezsprzecznie połączyć z efektywnością systemów oczyszczania wody oraz czystością wody pitnej w danym miejscu.
Do zanieczyszczenia wody może dojść na skutek wielu zjawisk m. in. takich jak biologiczne zanieczyszczenie (przedostanie się kału zwierząt do wody), chemiczne (wycieki przemysłowe) czy tak paradoksalnych jak stare rury, które doprowadzają wodę do gospodarstwa domowego. TDS jest jeszcze przydatny przy pomiarze przewodności wody.
Rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi określa, że przewodność wody pitnej nie powinna być wyższa niż 2500 µS/cm, a więc około 1250 ppm. TDS mierzy się w oparciu o wspominaną przewodność wody. Pomiar TDS wychwytuje każdą organiczną cząsteczkę, która sprzyja zwiększaniu się poziomu przewodności. Na podstawie wyniku TDS można oszacować ilość soli rozpuszczonych w wodzie, a także obecność drobnoustrojów czy szkodliwych pierwiastków.
Przeczytaj także: Gdzie kupić wodę destylowaną?
Warto wiedzieć, że TDS bada poziom cząstek, które są w stanie przewodzić prąd, dlatego jeśli chcemy wykonać bardziej szczegółowe badanie wody to należy zweryfikować co najmniej kilka parametrów wody z kranu. TDS może określić ilość takich toksycznych jonów w wodzie jak: arsen, kadm, miedź, ołów, nikiel i azotany.
Jest kilka sposobów, które pozwalają określić ilość substancji rozpuszczonych w roztworze wodnym. Jednym z nich jest odparowanie wody do 0 i zbadanie suchej pozostałości. Innym sposobem jest wykorzystanie przewodzenia prądu przez wodę i zastosowanie specjalnego miernika TDS, który bada ilość rozpuszczonych substancji w wodzie przewodzących impuls elektryczny. Druga metoda jest zdecydowanie łatwiejsza, szybsza i tym samym częściej stosowana. Czysta woda powinna mieć zerowy wskaźnik TDS. Im wyższy współczynnik określający przewodność, tym wyższy współczynnik konwersji.
Nikiel w wodzie - źródła i zagrożenia
Nikiel w czystej postaci jest twardym, srebrzystobiałym metalem, który wraz z jego związkami występuje naturalnie w skorupie ziemskiej. Zrzut niklu do środowiska następuje zarówno w wyniku działań naturalnych, jak i antropogenicznych (np. erupcje wulkanów, pył wywiewany przez wiatr, pożary lasów, wydobycie, wytapianie, produkcja, spalanie paliw kopalnych, spalanie odpadów itp.). Nikiel jest odporny na korozję i ciepło, jest wytrzymały i twardy oraz jest często stosowany w stopach, a najczęściej w stali nierdzewnej ze względu na swoje właściwości fizyko-chemiczne.
Nikiel jest szeroko rozpowszechniony w przyrodzie i występuje w: wodzie, glebie, roślinach i zwierzętach. Narażenie na nikiel dla ogólnej populacji niepalących pochodzi głównie z pożywienia i w mniejszym stopniu poprzez wodę pitną. Dieta bogata w produkty wysokobłonnikowe (płatki owsiane, mąka pełnoziarnista) oraz warzywa, szczególnie te liściaste tj. szpinak, sałata, zawiera duże ilości tego pierwiastka. Ważny jest również proces przygotowania produktów do spożycia. Owoce i warzywa należy myć dokładnie, by zmniejszyć ilość niklu pochodzącego z nawozów czy pestycydów. Uważa się, że narażenie na nikiel poprzez wdychanie otaczającego powietrza ma jedynie niewielki wpływ na ogólne narażenie.
Obecnie nie ma przepisów UE dotyczących maksymalnych poziomów niklu w żywności. W przypadku wody pitnej norma dla wody pitnej na poziomie 20 µg/l dla niklu jest określona w dyrektywie Rady 98/83/WE. WHO ustaliła tolerowane dzienne pobranie (TDI) na poziomie 11 µg niklu/kg masy ciała i na tej podstawie wyprowadziła orientacyjną wartość dla wody pitnej wynoszącą 70 µg niklu/l.
Przeczytaj także: Inwestycje w Jakość Wody w Proszówkach
Sole oraz tlenki tych pierwiastków mogą być przyczyną groźnych zatruć ostrych i przewlekłych, chorób układu krążenia, układu nerwowego, nerek, chorób nowotworowych. Część metali ciężkich nie wchłania się do organizmu w postaci pierwiastkowej.
Nikiel to ciekawy pierwiastek, który znany jest głównie ze swojego toksycznego działania na organizm człowieka. Należy to tzw. metali ciężkich i w środowisku naturalnym występuje w małych ilościach, gdzie jest obecny głównie w glebie. Jednak szerokie zastosowanie niklu w przemyśle doprowadziło do skażenia środowiska tym pierwiastkiem i narażenia zdrowia człowieka na jego negatywny wpływ. Szczególnie groźne jest narażenie zawodowe.
Wchłanianie i metabolizm niklu
Wchłanianie niklu z diety jest bardzo ograniczone i w warunkach fizjologicznych wynosi mniej niż 10%. Na jego wchłanianie ma wpływ obecność niektórych pokarmów, w tym kawy, herbaty, mleka, soku pomarańczowego i witaminy C. Badanie przeprowadzone ze stabilnym izotopem niklu u zdrowych ochotników wykazało, iż szczyt stężenia niklu osiągany jest w osoczu pomiędzy 1,5 a 2,5 godziną po jego spożyciu. Nikiel jest następnie transportowany przez krew w połączeniu z albuminami, docierając do wielu narządów. Nikiel, który nie wchłonął się z przewodu pokarmowego, wydalany jest z kałem i jest to większość spożytego pierwiastka.
Źródła niklu w diecie
Źródłem niklu w diecie są rośliny - warzywa i zioła - które wchłaniają nikiel z gleby. Ilość niklu w tych pokarmach zależy od zawartości pierwiastka w glebie, która może być różna. Efektem takiego stanu rzeczy jest to, iż te same gatunki roślin mogą zawierać różne ilości niklu.
Spożycie niklu w diecie różni się w poszczególnych krajach i jest zależne od zwyczajów żywieniowych. Np. w Kanadzie głównym źródłem tego pierwiastka jest mięso i drób, następna grupa pokarmów dostarczająca niklu to pieczywo i zbożowe płatki.
Przeczytaj także: Woda mineralna Józef: Zalety
Badania przeprowadzone w Kanadzie wskazują, iż mediana spożycia u osób dorosłych wynosiła do 100 μg/dziennie, a średnie spożycie od 200 - 400 μg/dziennie. Informacje zaprezentowane w badaniu NHANES III (cyklicznym programie badań oceniających stan zdrowia i odżywienia dzieci i dorosłych w USA) wskazują, iż dodatkowym źródłem spożycia niklu są suplementy diety. Również polskie dane wskazują, iż przyjmujemy dodatkową porcję niklu z suplementami diety, które wspomagają odchudzanie. Zróżnicowanie zawartości tego pierwiastka w testowanych produktach było bardzo wysokie i wynosiło od 0,11 μg/g w suplemencie Nivelazione do 3,35 μg/g preparatu Teavera.
Spożywanie niklu w zwyczajowej diecie nie niesie za sobą działań niepożądanych. W literaturze opisano natomiast kilka przypadków nadmiernego, przypadkowego spożycia dużych dawek soli niklu, w ilościach od 0,5 do 2,5 g z zanieczyszczoną wodą. Pacjenci skarżyli się na nudności, bóle brzucha, biegunkę, wymioty i duszności.
U niektórych pacjentów stwierdza się nadwrażliwość na nikiel, której głównym objawem są swędzące, czasem występujące z wysiękiem, grudki. Zmiany skórne mogą narastać jeszcze kilkanaście dni po ustaniu kontaktu przedmiotów zawierających nikiel (zegarki, kolczyki, bransoletki) z powierzchnią ciała, mogą również pojawiać się w miejscach odległych od ogniska pierwotnego. Alergia na nikiel potwierdzana jest za pomocą skórnych testów płatkowych. Pacjenci cierpiący na ten rodzaj alergii powinny spożywać mniej niż 250 μg tego pierwiastka dziennie.
Jak napisano wyżej, nikiel jest obecny w większości produktów spożywczych, ale największa zawartość tego pierwiastka stwierdzana jest w orzechach, roślinach strączkowych, ziarnach, zbożach i czekoladzie.
Metody Uzdatniania Wody w Domu
Aby polepszyć jakość wody i wyeliminować z niej zanieczyszczenia organiczne, a także szkodliwe pierwiastki, warto zaopatrzyć się w systemy do oczyszczania wody dostępne w sklepie Oxyshop.pl. Dostępne są filtry do montażu pod zlewem i bezpośrednio na kranie.
Chcąc zapewnić sobie dostęp do filtrowanej, zawsze czystej wody pitnej, decydujemy się na zakup rozmaitych urządzeń uzdatniających wodę. Najtańszym z nich są dzbanki filtracyjne - metoda, która świetnie sprawdzi się do szlifowania właściwości wody, której skład nie odbiega od dopuszczalnej normy. Cena dzbanków filtracyjnych jest niewielka, nie możemy jednak zapominać o koszcie ich eksploatacji.
Dokładniejszym sposobem uzdatniania wody przeznaczonej do spożycia są kuchenne systemy ultrafiltracji. Filtry montowane najczęściej w szafce pod zlewozmywakiem wykazują wysoką skuteczność w usuwaniu zanieczyszczeń fizycznych, koloidów, bakterii i innych zanieczyszczeń natury organicznej.
Inną, najdokładniejszą metodą filtracji wody pitnej są systemy odwróconej osmozy. Te kuchenne filtry o niezwykle wysokiej dokładności bez większego problemu mieszczą się w kuchennej zabudowie. Membrana osmotyczna odpowiada za usuwanie tych samych zanieczyszczeń, co ta w systemie ultrafiltracji, dodatkowo eliminując przy tym obecne w wodzie wirusy i całkowicie minimalizując jej twardość. Dzięki temu odwrócona osmoza stanowi najlepsze rozwiązanie dla przygotowania wody pitnej, umożliwiając osiągnięcie krystalicznego stopnia czystości. Ta sama technologia używana jest w produkcji wody mineralnej, a nawet w odsalaniu wód morskich.
W popularnych systemach odwróconej osmozy dzięki membranie osmotycznej brudna woda nie przedostaje się wewnątrz urządzenia do tej już oczyszczonej. System odwróconej osmozy to skuteczny sposób na uzyskanie wody zdatnej do picia, z której skorzystają wszyscy domownicy. Membrana w systemach odwróconej osmozy sprawia, że do kranu finalnie trafia jedynie oczyszczona, przefiltrowana woda, wolna nawet od najdrobniejszych skażeń.
Odwrócona osmoza - to technologia, której funkcją celu zastosowania jest dogłębne oczyszczenie wody. W sposób fizyczny, poprzez usunięcie do kanalizacji usuwa do 99,9% wszystkich metali ciężkich zawartych w wodzie (rtęć, ołów, kadm, arsen, glin). Niestety nie jest to technologia selektywna, co oznacza, że wraz z usunięciem pierwiastków i związków toksycznych, usuwane jest także znaczna część minerałów.
Stąd nowoczesne systemy odwróconej osmozy wyposażone są we wkłady mineralizujące, które wtórnie wprowadzają minerały do uprzednio oczyszczonej wody. Dzięki wkładom mineralizującym uzyskuje się dodatkową łączną mineralizację sięgająca nawet do 200 mg/l, przy jednoczesnym bardzo głębokim oczyszczeniu, co stawia tę technologię jako dobrą alternatywę dla wód butelkowanych, szczególnie przy zastosowaniu wody dla niemowląt i dzieci, gdzie zalecane są wody o niskim stopniu mineralizacji.
Z kolei przyjmując głębokie oczyszczenie jako nadrzędną funkcję systemu filtracji, najlepszym rozwiązaniem będzie system odwróconej osmozy z mineralizacją wykonany w technologii BPA FREE.
Kontrola i Badanie Wody
Osoby korzystające z ujęć wodociągowych nie muszą martwić się o ten etap - woda z tego źródła stale kontrolowana jest przez specjalnie wyznaczone do tego zadania jednostki miejskich zakładów wodociągowych. Ujęcia studzienne monitorowane przez instytucje wodociągowe także spełniają wszystkie niezbędne normy. Co jednak, jeśli nikt poza nami nie kontroluje źródła wydobywanej wody? W takiej sytuacji niezbędna okaże się analiza wody.
Ostatnie rozporządzenie na temat fizycznego, chemicznego i biologicznego składu wody pitnej pochodzi z 13 listopada 2015 r. W dokumencie precyzyjnie określono listę substancji i ich dopuszczalne stężenie dla wody wodociągowej i studziennej, a także wód sprzedawanych we wszelkiego rodzaju opakowaniach, np. butelkach lub baniakach. Rozporządzenie nie dotyczy wód źródlanych i uzdrowiskowych, których skład regulowany jest przez odrębne przepisy.
To samo rozporządzenie, które reguluje dopuszczalny skład wody pitnej mówi także o obowiązku jej kontroli.
tags: #woda #gazowana #nikiel #szkodliwość
