Przydomowa Oczyszczalnia Ścieków: Połączenie Korytkowe i Zasady Montażu

Szczegóły: Opublikowano: 14. December 2025

Jeśli nie mamy możliwości podłączenia budynku do sieci kanalizacyjnej, dobrym rozwiązaniem może okazać się przydomowa oczyszczalnia ścieków. Istnieje kilka ich rodzajów, więc bez problemu dobierzemy odpowiednią dla nas i naszej działki. Przedstawiamy najczęściej stosowane przydomowe oczyszczalnie. Przydomowe oczyszczalnie ścieków stosuje się na terenach nieskanalizowanych. Są świetną alternatywą dla zbiorników bezodpływowych, czyli szamb. I chociaż początkowy koszt założenia jest dość duży, to koszty eksploatacyjne są znikome. Poza tym, jest to rozwiązanie przyjazne naturze. A to nie jedyne zalety oczyszczalni ścieków.

Przydomowe Oczyszczalnie Ścieków

Przydomowa oczyszczalnie ścieków, nie może być zlokalizowana w przypadkowym miejscu. Należy przestrzegać wytycznych, dotyczących jej umiejscowienia, m.in. Obecność kanalizacji miejskiej wyklucza możliwość postawienia oczyszczalni. Ponadto zabronione jest jej budowanie na terenach okresowo zalewowych. W przypadku doboru rodzaju oczyszczalni do konkretnej działki konieczne jest uwzględnienie kilku czynników. Należą do nich powierzchnia działki, poziom wód gruntowych, przepuszczalność gleby.

Rodzaje Oczyszczalni

Oczyszczalnia drenażowa: Sprawdzi się dobrze, gdy mamy do dyspozycji relatywnie dużą powierzchnię terenu i warunki wodnogruntowe są korzystne (niski poziom wód gruntowych i dobra przepuszczalność gleby).
Oczyszczalnie biologiczne: Są rozwiązaniem nowocześniejszym, spełniającym normy europejskie (można je stosować w aglomeracjach), jednakże ich wadą jest to, że wymagają zasilania prądowego.

Osadnik Gnilny

Osadnik gnilny, będący najistotniejszym elementem przydomowej oczyszczalni ścieków, powinien być usytuowany w pobliżu budynku. Miejsce jego montażu nie może być narażone na obciążenia, takie jak np. droga przejazdowa. Osadnik gnilny - jest stosowany w każdym przypadku. Następuje w nim wstępne, mechaniczne oczyszczanie ścieków. Cięższe cząsteczki opadają na dno tworząc osad, który bez dostępu tlenu fermentuje. W wyniku tego część zanieczyszczeń rozkłada się na substancje rozpuszczalne w wodzie i nierozpuszczalne związki mineralne pozostające na dnie zbiornika. Cząsteczki lżejsze (tłuszcze, gazy) wypływają na powierzchnię tworząc kożuch. Optymalne warunki oczyszczania ścieków w osadniku występują, jeśli ich czas zatrzymania wynosi trzy dni. Nagromadzony osad musi być co pewien czas usuwany i wywożony przez samochody asenizacyjne do najbliższej zbiorczej oczyszczalni ścieków. Osadniki prefabrykowane wykonuje się z tworzyw sztucznych tzw. laminatów wzmocnionych włóknem szklanym lub z żelbetu.

Częstotliwość opróżniania osadnika jest zależna od ilości osób korzystających z instalacji oraz od wielkości osadnika. Przyjmuje się, że najczęściej osad należy wywozić co roku. Opróżnianie najlepiej zlecić specjalistycznej firmie, gdyż należy go zutylizować. Osad jest produktem ubocznym procesu fermentacji, która jest prowadzona przez bakterie. Należy również pamiętać o okresowym dodawaniu porcji bakterii do oczyszczalni.

Elementy Oczyszczalni i Ich Funkcje

Drenaż Rozsączający

Drenaż rozsączający - to układ drenów czyli rur perforowanych ułożonych 0,5-0,6 m poniżej poziomu terenu (minimalna odległość drenu od zwierciadła wody gruntowej wynosi 1,5 m). Zadaniem drenażu jest równomierne rozprowadzenie wstępnie podczyszczonych ścieków w osadniku do gruntu - w celu ich dalszego biologicznego oczyszczania w środowisku glebowym. Rury rozsączające układa się w wykopach szerokości 50-80 cm, obsypując żwirem o odpowiedniej granulacji i izoluje od gleby geowłókniną. Sposób rozprowadzania ścieków zależy od ich ilości i warunków gruntowo-wodnych.

Przeczytaj także: Oczyszczalnia oksydacyjna: zasady działania

Standardowy drenaż składa się z układu kilku równolegle połączonych ze sobą perforowanych rur z tworzywa sztucznego. Ich celem jest równomierne rozprowadzenie podczyszczonych ścieków do warstwy filtracyjnej, którą należy właśnie wykonać ze żwiru lub drobnego tłucznia. Alternatywą dla takie rozwiązania są skrzynki rozsączające, które nie wymagają zastosowania warstwy żwiru. Ilość skrzynek zależna jest od ilości osób korzystających z instalacji oraz od przepuszczalności gleby. Tunele zajmują mniej miejsca od rur drenarskich i można je zastosować w gruntach o słabej przepuszczalności. Dodatkowo należy uwzględnić fakt, iż rury drenarskie ulegają zapychaniu.

Poszczególne rury drenażowe powinny być oddalone od siebie o przynajmniej 1,5 m i prowadzone ze spadkiem wynoszącym od 1 do 3 promili. Maksymalna długość jednej nitki drenażowej nie powinna przekraczać 25 metrów. Nie wolno sadzić na tym obszarze roślin z rozwiniętym systemem korzeniowym, ponieważ mógłby on uszkodzić instalację. Przyjmuje się, że odległość drenażu od drzew i krzewów w przybliżeniu ma wynosić 3 m. Odległość ta jest umowna, należy ją traktować zdroworozsądkowo.

Filtr Gruntowy (Piaskowy)

Filtr gruntowy (piaskowy) - stosuje się, gdy drenaż rozsączający nie może być stosowany ze względu na wysoki poziom wody gruntowej lub zbyt małą przepuszczalność gruntu. W jego skład wchodzą ciągi drenowe rozsączające ścieki, warstwa filtracyjna z piasku, ciągi drenowe zbierające oczyszczone ścieki. Dno wykopu odizolowuje się od gruntu rodzimego przez ułożenie warstwy nieprzepuszczalnej z folii lub gliny. W warstwie filtracyjnej drobne zawiesiny są cedzone i oczyszczane przez błonę biologiczną wytworzoną na ziarnkach piasku. Filtry gruntowe ze względu na przepływ ścieków można podzielić na poziome i pionowe. Pierwsze z nich są płytsze, ale zajmują większą powierzchnię - ok. 8 m2/mieszkańca. Dlatego też w przydomowych oczyszczalniach częściej spotyka się filtry piaskowe pionowe, zakryte.

Filtr Gruntowo-Roślinny

Filtr gruntowo-roślinny - system, w którym ściany i dno wykopu wykłada się folią, a następnie wypełnia glebą z dodatkiem słomy, torfu i związków użyźniających. Na jego powierzchni sadzi się rośliny typowo wodne lub porastające tereny podmokłe jak trzcina, sitowie, pałka wodna. Ścieki zazwyczaj rozprowadza się po całej powierzchni filtra, a czas ich przepływu wynosi od kilku dni do dwóch tygodni. Oczyszczanie ścieków następuje dzięki wykorzystaniu bakterii tlenowych i beztlenowych znajdujących się w glebie, rozkładających zanieczyszczenia do prostych związków mineralnych oraz dzięki korzeniom porastających roślin. Powodują one odpowiednią przepuszczalność gleby i jej napowietrzenie. Po przepływie przez ten układ gruntowo-roślinny ścieki kierowane są do drenażu zbierającego. Filtry gruntowo-roślinne najczęściej są stosowane przy wysokim poziomie wód gruntowych, gdzie nie ma ograniczenia powierzchni terenu - wymagana powierzchnia filtru waha się od 5-10 m2/mieszkańca.

Złoże Biologiczne

Złoże biologiczne - to szczelne zbiorniki ze specjalnym wypełnieniem z materiałów naturalnych, ceramicznych lub kształtek z tworzywa sztucznego. W warunkach tlenowych na ściankach wypełnienia osadzają się mikroorganizmy, które z czasem rozwijają się tworząc galaretowate skupiska w postaci błony biologicznej. Ścieki z osadnika gnilnego rozprowadzone na całej powierzchni złoża przepływają z góry do dołu. Po oczyszczeniu odprowadza się je przewodem do gruntu lub odbiornika powierzchniowego. Aby móc automatycznie sterować procesami musimy wyposażyć układ w tablicę kontrolno-sterującą. Rozwiązanie to szczególnie polecane jest na terenach o zwartej zabudowie, ponieważ nie wymaga dużej powierzchni oraz charakteryzuje je wysoki stopień redukcji zanieczyszczeń.

Przeczytaj także: Eco 3000l: cena, opinie, montaż

Osad Czynny

Osad czynny - system ten składa się z dwóch urządzeń: komory osadu czynnego i osadnika wtórnego z układem recyrkulacji. Osad czynny tworzy zespół organizmów np: bakterie, glony, grzyby, drożdże, pierwotniaki i inne. Komora osadu jest napowietrzana za pomocą dyfuzorów, a osad w postaci kłaczków miesza się ze ściekami, zwiększając swoją objętość przy jednoczesnym obumieraniu. Po przejściu przez komorę osadu czynnego ścieki kierowane są do osadnika wtórnego. Tu następuje sedymentacja (opadanie) obumarłego osadu i rozłożonych zanieczyszczeń oraz recyrkulacja nadmiaru osadu czynnego do komory napowietrzania. W tej metodzie następuje wysoki stopień oczyszczenia ścieków, dlatego mogą być w postaci cieczy nadosadowej bezpośrednio odprowadzone do odbiornika, czyli np. wód powierzchniowych lub do gruntu.

Tunele Rozsączające

Jego podstawowym zadaniem jest rozsączanie w gruncie wody deszczowej, a także oczyszczonych ścieków pochodzących z przydomowej oczyszczalni. To praktyczne i niezbędne rozwiązanie na terenach, gdzie nie istnieje możliwość podłączenia do kanalizacji deszczowej. Tunele rozsączające to komora z perforowanymi ściankami, nieposiadająca dna. System rozsączający zazwyczaj składa się z kilku tuneli, które można łatwo ze sobą połączyć w jedną lub kilka linii oraz dostosować długość takiego ciągu do własnych potrzeb. Bez względu na liczbę modułów, na początku i końcu każdego ciągu montuje się zaślepki (dekle). Tunele zakopuje się w ziemi na głębokości kilku metrów.

Dużą popularnością cieszą się tunele rozsączające Graf. Pojedynczy moduł ma pojemność retencyjną wynoszącą aż 300 litrów. Jego konstrukcja wytrzymuje obciążenie do 7,5 t/m2, dzięki czemu jest przystosowana do montowania pod powierzchnią, na której przebiega ruch kołowy. Warto też zwrócić uwagę na fakt, że poszczególne moduły ważą tylko 11 kilogramów, co sprawia, że montaż nie powinien dostarczać większych trudności. Tunele rozsączające Graf są przystosowane do łatwego łączenia w ciągi o dowolnej długości.

Montaż Tuneli Rozsączających Graf

Na samym początku konieczność stanowi dokładne sprawdzenie, czy żaden element nie jest uszkodzony.
Następnie trzeba wybrać miejsce, w którym tunel rozsączający Graf zostanie umieszczony.
Kolejnym etapem jest przeprowadzenie odpowiedniego wykopu. Jego wymiary i głębokość są zależne od tego, jakie będzie obciążenie powierzchni nad tunelem. Szczegółowe informacje na ten temat są podane w instrukcji dołączonej do tunelu rozsączającego Graf.
Powierzchnia wykopu musi zostać wypoziomowana oraz wypełniona warstwą wyrównawczą o grubości około 80 milimetrów, którą wykonuje się ze żwiru o uziarnieniu 8/16.
Całość należy zabezpieczyć od góry geowłókniną, układaną z zapasem.
Następnie wewnątrz tak przygotowanego wykopu umieszcza się tunele i wprowadza się do nich przewody doprowadzające oraz odprowadzające na głębokość około 15 centymetrów.
Po upewnieniu się, że wszystkie elementy zostały właściwie połączone, można przystąpić do wykonania obsypki. Używa się do tego najczęściej dwóch warstw: tłucznia 20/40, a także z gruntu rodzimego. Przestrzeń musi zostać wypełniona ściśle, bez zostawiania żadnych luk.

Przydomowe Oczyszczalnie Tunelowe

W coraz większej liczbie domów wykorzystuje się przydomowe oczyszczalnie ścieków, które są tańszą i wygodniejszą alternatywą dla przestarzałych już szamb. Przydomowe oczyszczalnie tunelowe bazują na mechanicznej oraz biologiczno-tlenowej metodzie oczyszczania ścieków. Zasada funkcjonowania tuneli opiera się na kolejno następujących po sobie fazach. Celem pierwszego etapu jest separacja odpadów, które nie rozpuszczają się w wodzie.

Przydomowa oczyszczalnia ścieków typu tunelowego składa się z rurociągu (rura PCV), osadnika gnilnego, tunelu rozsączającego oraz kominków doprowadzających powietrze do drenażu, na końcu których zwykle znajduje się tzw. grzybek napowietrzający. Należy pamiętać o tym, że rura kanalizacyjna powinna mieć zachowane odpowiednie spady (zwykle jest to około 1,5%) podczas montażu na gruncie. Do tego celu stosowane są rury z PCV (polichlorek winylu) o średnicy 160 mm.

Przeczytaj także: Oczyszczalnia ścieków krok po kroku

Zbiornik, do którego trafiają ścieki płynące bezpośrednio z domu, nazywa się osadnikiem gnilnym. Elementy cięższe od wody idą na dno, a lżejsze (głównie tłuszcze, włosy itp.) unoszą się na powierzchni tworząc kożuch. Zbiornik osadnika powinien podczas i po montażu być odpowiednio zabezpieczony zarówno przed naporem wody gruntowej, jak i nacisku od góry (np.

Działanie oczyszczalni drenażowej z tunelami zakłada, że wstępnie podczyszczony ściek po osadniku gnilnym trafia na drenaż tunelowy, gdzie za pomocą bakterii tlenowych rozkładane są kolejne zanieczyszczenia. Tunele powinny być położone na odpowiednim gruncie (np. Geowłókninę stosuje się do przykrycia tuneli rozsączających, aby oddzielić je od ziemi, pod którą są zakopane.

Przy montażu należy bezwzględnie pamiętać o prawidłowym wykonaniu wentylacji - to pozwala uniknąć problemów eksploatacyjnych. Przydomowa oczyszczalnia ścieków z tunelami to rozwiązanie, w którym znajdują zastosowanie odpowiednie szczepy bakteryjne do jej prawidłowej pracy.

W ściekach oczyszczalni drenażowej jest dużo zawiesiny, która z czasem prowadzi do kolmatacji, czyli zamulenia drenażu. Drenaż przestaje wchłaniać ścieki, co w praktyce oznacza konieczność rozkopania ogrodu i zrobienia drenażu na nowo. Jest to zabieg kosztowny, skomplikowany i często destrukcyjny dla ogrodu.

Oczyszczalnie Hybrydowe

Innym sposobem oczyszczania ścieków bytowo gospodarczych są oczyszczalnie hybrydowe. Jak sama nazwa wskazuje systemy tego typu bazują na jednoczesnym połączeniu dwóch najbardziej skutecznych technologii biologicznego rozkładu ścieków: złoża biologicznego oraz osadu czynnego. Połączenie złoża biologicznego wraz z komorą osadu czynnego, pozwala na “samoregulację” systemu i zapewnia stabilne efekty oczyszczania ścieków. Obecnie oczyszczalnię hybrydową można uznać za jedną z najskuteczniejszych metod oczyszczania ścieków przy jednoczesnej małej wrażliwości na niekorzystne warunki pracy.

Przepompownie Ścieków

Budynki położone w terenie skanalizowanym powinny być podłączone do publicznej kanalizacji. Czasami jednak warunki terenowe i gruntowe uniemożliwiają bezpośrednie grawitacyjne odprowadzenie ścieków. Konieczne jest wówczas wykorzystanie specjalnych urządzeń ciśnieniowych pozwalających podnosić ścieki na wymagany wyższy poziom i transportować je na duże odległości. Służą do zbierania i przepompowywania ścieków sanitarnych z terenu budynku i ich transportu do kanalizacji zbiorczej.

Najczęściej ścieki z jednego lub kilku gospodarstw domowych kolektorami grawitacyjnymi spływają bezpośrednio do zbiornika przepompowni. Podstawowe elementy przydomowej przepompowni to: zbiornik szczelny (komora retencyjna), zamontowany w nim układ pomp zatapialnych, kolektor doprowadzający, rurociąg tłoczący ścieki.

Kanalizacja ciśnieniowa, która jest rozwiązaniem alternatywnym lub uzupełniającym systemy kanalizacji grawitacyjnej, ma liczne zalety. Nie wymaga głębokich wykopów, co jest istotne dla terenów o wysokim poziomie wód gruntowych. Urządzenie składa się ze zbiornika o różnej pojemności, pompy i zespołu sterującego.

Rodzaje Przepompowni

Przystawki: Są to małe urządzenia do przepompowywania ścieków. Umieszcza się je najczęściej w bliskim sąsiedztwie przyborów, np. bezpośrednio za miską ustępową lub pod zlewozmywakiem, z których odprowadzają nieczystości. Produkowane są jako niewielkie, wolno stojące zbiorniki z tworzywa sztucznego. Producenci oferują różne przystawki w zależności od tego, z jakich urządzeń sanitarnych będą odprowadzane ścieki i ile ich będzie - jedno czy kilka. Są to urządzenie dostosowane do odbioru ścieków z miski ustępowej, ze wszystkich przyborów znajdujących się w łazience łącznie z pralką, ze zlewozmywaka i zmywarki znajdujących się w kuchni. W przystawce zamontowana jest pompa przepompowująca, silnik elektryczny i noże rozdrabniające.
Kompaktowe miski ustępowe: Mają wbudowany własny układ rozdrabniająco-przepompowujący znajdujący się w tylniej części miski. Nie wymagają one spłuczki i podłącza się je bezpośrednio do instalacji wodnej za pomocą złącza elastycznego.
Zbiornikowe przepompownie ścieków: Przeznaczone są do odprowadzania ścieków z jednego lub kilku gospodarstw domowych, a nawet całych osiedli mieszkaniowych. Mogą być zainstalowane w pomieszczeniach, ale częściej zbiorniki posadawia się w gruncie. Producenci mają w swojej ofercie zbiorniki wykonane z żywic poliestrowych wzmocnionych włóknem szklanym oraz żelbetowe prefabrykowane, z blachy z powłoką chemoodporną.

Odwodnienia Liniowe i Korytkowe

Na filmie przedstawiono proces łączenia odwodnień liniowych AS-A-S100.Poszczególne elementy łączy się ze sobą zaprawami mrozoodpornymi i wodoszczelnymi. Dylatację należy wykonać z mas elastycznych. Korytka można ciąć - najlepiej w miejscu połączenia kratek.Beton stosowany do ławy i obetonowania nie może być niższej klasy niż podłoże i nawierzchnia odwodniana. Stosowanie betonu półsuchego pod korytka umożliwia dokładne i łatwe wypoziomowanie.Następnie obetonować boki korytek według rysunków. Alternatywą takiego jest zastosowanie Masy Klejąco-Mocującej - wyrobu firmy ITBUD do trwałego osadzania odwodnienia liniowego.W celu uzyskania szczelnego połączenia należy podczas montażu nałożyć zaprawę klejową na damski felc a po dociśnięciu drugiego korytka nadmiar zaprawy zebrać.

Elementy Systemów Odwadniających

Korytka: Spływa do nich woda z powierzchni terenu. Wymiary korytek dobiera się uwzględniając wielkość terenu odwadnianego oraz ilość wód opadowych. Najczęściej stosuje się korytka o wysokości 11,5-15 cm, szerokości 10 cm i długości 50 lub 100 cm. Ich dno może być płaskie lub ukształtowane ze spadkiem. W pierwszym przypadku ułożony kanał nie ma spadku i to rozwiązanie stosuje się do mniejszych powierzchni. Jeśli odprowadzanie wody musi być efektywniejsze należy wybrać korytka o zmiennej wysokości ułożone ze spadkiem 0,5- 0,6%. Korytka produkuje się z materiałów trwałych, odpornych na korozję i środki chemiczne.
Ruszty: Służą do przykrycia korytek. Firmy oferują ruszty szczelinowe, kratowe oraz perforowane. Wykonywane są ze stali nierdzewnej, ocynkowanej, polimerobetonu, żeliwa, PVC.
Studzienki: Spływa do nich woda zebrana w kanale odwadniającym. Warto wyposażyć ją w kosz, który zatrzymuje większe zanieczyszczenia, co zapobiega przedostawaniu się ich do kanalizacji. Zasuwa burzowa chroni również przed nieprzyjemnymi zapachami w przypadku dłuższych przerw w użytkowaniu instalacji. Zasuwę montuje się na poziomych przewodach odpływowych przed wyjściem z budynku lub na przewodzie przykanalika przed podłączeniem do sieci zewnętrznej - głównie w okrągłych lub kwadratowych studzienkach rewizyjnych.

Klasy Obciążenia Odwodnień Liniowych

System ten produkowany jest w sześciu klasach w zależności od obciążenia terenu - od A do F. Do odwadniania terenu wokół domów jednorodzinnych wystarczy klasa A lub B. Klasa A oznacza teren używany wyłącznie przez pieszych i rowerzystów.

Drenaż Budynku

Drenaż to system rur perforowanych układanych na zewnątrz budynku tzw. drenaż opaskowy lub drenaż wewnętrzny tzw. powierzchniowy układany pod podłogą piwnicy. Rury podłącza się do jednej lub kilku studzienek zbiorczych, dzięki czemu zebrana z gruntu woda powoduje obniżenie zwierciadła wody. Wykonuje się go albo podczas budowy domu lub gdy pojawią się problemy z wodą gruntową w piwnicach już istniejących domów. Układa się go na wysokości ław fundamentowych. Określi on w dokumentacji średnice rur drenarskich w zależności od rodzaju podłoża i przewidywanej ilości wody do odprowadzenia. W projekcie podane zostaną również głębokości i spadki na jakich poszczególne odcinki ciągu drenarskiego powinny zostać ułożone.

Stosuje się go, gdy nie ma możliwości wykonania drenażu zewnętrznego, a poziom wód gruntowych może okresowo podnosić się powyżej podłogi piwnicy. Podobnie jak opaskowy powinien być również zaprojektowany przez specjalistę. Istnieje również możliwość wykonania go później. Jeśli piwnice są wysokie układa się go na istniejącej podłodze piwnicy. Natomiast jeśli są niskie trzeba skuć fragment posadzki wzdłuż przewidzianej trasy drenażu.

Odwodnienie Wokół Domu i Ogrodu

Pamiętaj o odwodnieniu! Znaczenie odwodnień wokół domu i w ogrodzie jest często bagatelizowane na etapie budowy. Skupiamy się na zagospodarowaniu przestrzeni, dobraniu odpowiedniego rodzaju kostki brukowej i jej estetycznym ułożeniu. Niestety niewiele osób zdaje sobie sprawę, że kostka brukowa tworzy podczas opadów zamkniętą, dużą powierzchnię, na której woda podpiętrza się i płynie.

Kanalizacja w Budynku

W mieszkaniach, w zależności od ich wielkości, są jeden lub dwa piony kanalizacyjne. W domu jednorodzinnym - zarówno parterowym, jak i piętrowym - może być ich więcej ii powinny być usytuowane w takich miejscach, by ścieki z kuchni, łazienek i toalet, a także pralni i kotłowni mogły być wyprowadzane w pionie najkrótszą drogą do poziomu fundamentów, a potem do kanalizacji, szamba lub przydomowej oczyszczalni.

Remont kuchni czy łazienki to dobry moment na wymianę instalacji wodno-kanalizacyjnej. Czasami też musimy ją wykonać w trybie awaryjnym, gdy pojawią się przecieki lub rury przestaną skutecznie funkcjonować.

Zasady Działania

Każdy element budowlany spełnia w sposób niezawodny swoje zadania i funkcje tylko przy odpowiednim jego zastosowaniu i fachowym montażu. Tak jest również w przypadku produktów firmy HAURATON.

Prawidłowe funkcjonowanie przydomowej oczyszczalni ścieków, wymaga odpowiedniego uruchomienia instalacji oraz przeprowadzania profilaktycznych zabiegów kontrolnych, polegających na sprawdzaniu działania poszczególnych elementów instalacji i usuwaniu nagromadzonego osadu.

tags: #przydomowa #oczyszczalnia #ścieków #połączenie #korytkowe #zasady