Biologiczna Oczyszczalnia Ścieków: Głębokość Montażu i Kluczowe Aspekty Instalacji
- Szczegóły
Brak dostępu do miejskiej sieci kanalizacyjnej to utrapienie wielu mieszkańców naszego kraju. Co gorsza, to na właściciela nieruchomości spada obowiązek odprowadzania zanieczyszczeń i poniesienia kosztów alternatywnego rozwiązania. Doskonałym wyjściem z tej sytuacji okazuje się budowa przydomowej oczyszczalni ścieków, która stała się niezwykle opłacalnym, ekologicznym i wydajnym rozwiązaniem. Zastanawiasz się na jakiej głębokości zamontować przydomową oczyszczalnię ścieków? Odpowiadamy!
Przydomowa Oczyszczalnia Ścieków - Co Trzeba Wiedzieć?
Budowa przydomowej oczyszczalni ścieków obwarowana jest kilkoma przepisami dotyczącymi jej montażu. Ustawodawca jasno określa w jakiej odległości od poszczególnych elementów na działce powinna zostać zamontowana oczyszczalnia. I tak:
- 2 metry od drogi lub granicy działki,
- 30 metrów od studni czy ujęcia wody pitnej,
- 1,5 metra od rur wodnych lub instalacji elektrycznej,
- 5 metrów od budynków mieszkalnych.
Konieczne jest również stworzenie projektu całej instalacji wraz z opisem technicznym oraz naniesienie jej na mapy.
W przypadku, kiedy oczyszczalnia zostanie zainstalowana przy nowo powstałym budynku konieczne jest otrzymanie zgody od odpowiedniego urzędu. W tym celu należy udać się do Urzędu Miasta lub Starostwa Powiatowego i tam na odpowiednim druku złożyć zgłoszenie budowy. Po odczekaniu 21 dni na „milczącą zgodę” i braku sprzeciwu ze strony urzędu można rozpocząć budowę oczyszczalni.
Należy pamiętać, że przed uruchomieniem instalacji musi ona zostać odebrana przez Inspektorat Budowlanego. Jeśli oczyszczalnia powstaje przy już wybudowanym domu nie ma konieczności odbioru oczyszczalni.
Przeczytaj także: Biologiczne oczyszczanie ścieków z EasyBio
Przydomowa Oczyszczalnia Ścieków - Na Jakiej Głębokości?
Głębokość na jakiej zostanie zamontowana przydomowa oczyszczalnia ścieków uzależniona jest od kilku czynników i warto przed rozpoczęciem montażu skorzystać ze wsparcia specjalistów w tej dziedzinie. Jeśli zdecydujemy się na model urządzenia z drenażem rozsączającym istotny będzie poziom wód gruntowych.
Rury powinny zostać wkopane na głębokość pomiędzy 0,6 metra, a 1,2 metra pod powierzchnią ziemi. Osadnik gnilny będący nieodzownym elementem oczyszczalni nie powinien być umieszczany zbyt głęboko, przyjmuje się, że około 0,5 metra pod powierzchnią ziemi.
W przypadku oczyszczalni ze złożem biologicznym głębokość może być nieco większa. Pamiętajmy o tym, że każdy przypadek powinien zostać rozpatrzony w indywidualny sposób, z uwzględnieniem innych zmiennych jak choćby konieczność podłączenia z instalacją kanalizacyjną w domu.
Dlaczego Warto Postawić Na Biologiczną Oczyszczalnię Ścieków?
Montaż biologicznej oczyszczalni ścieków NV ma sporo zalet. Bez trudu dokonamy go nawet na bardzo małej działce o skomplikowanych warunkach wodno-gruntowych. Specyficzna, stożkowa budowa zbiornika sprawia, że siły wyporu działające na niego są niewielkie co pozwala na instalację w nawet bardzo trudnym gruncie.
Ze względu na zintegrowany system biologicznego uzdatniania ścieków, który w jednym zbiorniku mieści i osadnik wtórny i bioreaktor do montażu wymagana jest niewielka powierzchnia 2-3 m2. To także przekłada się bezpośrednio na walory estetyczne. Niewielka część instalacji wystaje nad powierzchnię ziemi, a także nie ma konieczności budowy kopca drenażowego.
Przeczytaj także: Zasada działania BOŚ
Hybrydowa technologia oczyszczalnia pozwala na wysoce skuteczne oczyszczanie sięgające blisko 98% redukcji zanieczyszczeń, a także odporność na nieregularne dostarczanie materiału biologicznego potrzebnego do sprawnego i efektywnego działania całego systemu. Coraz więcej osób budujących się na terenach nie objętych kanalizacją decyduje się na montaż przydomowej oczyszczalni ścieków.
Zanim jednak przystąpimy do wyboru odpowiedniej oczyszczalni ścieków, powinniśmy zapoznać się z odległościami montażowymi, narzucanymi przez aktualnie obowiązujące przepisy. W przypadku oczyszczalni biologicznej należy przede wszystkim zadbać o to, aby osadnik był odsunięty minimum 2 metry od granicy działki oraz minimum 15 metrów od studni będącej ujęciem wody pitnej. Z dla kolei układu rozsączającego (nawdanianego obszaru) te odległości wynoszą odpowiednio: 2 metry i 30 metrów.
W przypadku oczyszczalni drenażowej należy przede wszystkim zadbać o to, aby osadnik był odsunięty minimum 2 metry od granicy działki oraz minimum 15 metrów od studni będącej ujęciem wody pitnej, czyli te odległości są tutaj takie jak w przypadku oczyszczalni biologicznej. Zasadnicza różnica dotyczy jednak układu rozsączania: drenaż rozsączający oczyszczalni drenażowej powinien być odsunięty o minimum 70 metrów od studni będącej ujęciem wody pitnej!
Jeżeli więc na naszej lub sąsiedniej działce znajduje się w pobliżu studnia z wodą pitną, to w praktyce montaż oczyszczalni drenażowej może nie wchodzić w grę. Jest to całkowicie zrozumiałe, ponieważ ta technologia, z uwagi na niską jakość oczyszczania, powoduje wprowadzanie mocno zanieczyszczonych ścieków do gruntu, co potem odbija się na jakości wód gruntowych. W przypadku dobrych oczyszczalni biologicznych ten problem praktycznie nie występuje.
Odległość układu rozsączającego od najwyższego użytkowego poziomu wodonośnego powinna wynosić 1,5 metra.
Przeczytaj także: Oczyszczalnia biologiczna - na jakiej głębokości?
Dobór Oczyszczalni a Wielkość Działki
Doskonałym rozwiązaniem będzie montaż oczyszczalni typu biologicznego NV o jednokomorowym zbiorniku, która wymaga niewiele miejsca i możemy zainstalować ją naprawdę płytko. Specjalnie zaprojektowany osadnik wykonany z niezwykle odpornego materiału pozwala także na instalację tuż pod podjazdem lub ścieżką biegnącą wokół domu. Możliwość zastosowania w każdych warunkach wodno-gruntowych sprawia, że nie musimy przejmować się wysokim poziomem wód gruntowych czy nisko przepuszczalną glebą.
Warunki Gruntowo-Wodne a Głębokość Montażu
W wielu przypadkach montaż przydomowej oczyszczalni ścieków wymaga odpowiedniej powierzchni działki oraz warunków wodno-gruntowych, które zapewnią wydajną i bezproblemową pracę całego systemu. Praca oczyszczalni opiera się na przepływie nieczystości przez rury do specjalnie zaprojektowanych komór, w których zachodzi oczyszczanie przy pomocy bakterii beztlenowych lub tlenowych. Następnie oczyszczone ścieki mogą trafić do ponownego wykorzystania i zasilić rośliny ogrodowe lub trafić do gleby czy cieku wodnego przez system rur drenażowych lub odpływowych.
Taki system pracy oczyszczalni jest niezwykle wygodny, bezproblemowy i ekologiczny. Co więcej, w przeciwieństwie do zwykłego szamba jest również inwestycją tanią w utrzymaniu.
Montaż Krok po Kroku
Po rozpakowaniu zestawu powinno się dokonać suchego montażu w celu sprawdzenia i rozplanowania wszystkich elementów zgodnie z projektem wykonawczym. Bardzo ważne jest zachowanie odległości zgodnie z obowiązującymi przepisami. Na dnie wykopu wykonujemy 10-15cm podsypkę z piasku. Następnie umieszczamy zbiornik tak, aby był stabilnie ustawiony w poziomie (sprawdzenia dokonujemy za pomocą poziomicy). Napełniamy zbiornik wodą do 2/3 całkowitej pojemności sprawdzając szczelność. Obsypka boczna powinna być wykonana w gruntach sypkich z gruntu rodzimego zaś w gruntach spoistych z piasku średnio lub gruboziarnistego bez kamieni oraz ostrokrawędzistych elementów.
Na terenach podmokłych oraz przy wysokim poziomie wód gruntowych osadnik należy zabezpieczyć przed wyporem wody podczas okresowego usuwania osadu. W tym celu zaleca się posadowić osadnik na 10-15cm podsypce piaskowej wykonanej na płycie betonowej ułożonej na dnie wykopu. W wypadku głębszego posadowienia osadnika i studzienki rozdzielczej należy zastosować w kominach inspekcyjnych strukturalne rury przedłużające z PP o średnicy zewnętrznej 400mm.
Rury o przekroju 110mm lub 160mm łączymy ze sobą ze spadkiem od 1,5% do 2,5%. Przy rzadszym używaniu instalacji stosujemy większy spadek. Głębokość posadowienia przykanalika na wlocie do osadnika powinna wynosić od 0,30 do 0,40m. W celu zapobieżenia wychłodzenia się ścieków zaleca się instalację zbiornika gnilnego jak najbliżej miejsca wyprowadzenia ścieków z budynku, tj. od 3 do 8m. Osadnik należy podłączyć do pionu kanalizacyjnego zakończonego rurą wentylacyjną lub osobnego przewodu wentylacyjnego o średnicy min. Połączona jest z osadnikiem rurą kanalizacyjną o średnicy 110mm. Szczelność połączenia z przewodem zapewniają uszczelki znajdujące się w otworach studzienki.
Studzienka stanowi początek drenażu rozsączającego i przeznaczona jest do równomiernego rozprowadzania podczyszczonych ścieków bytowo - gospodarczych do poszczególnych nitek drenażu rozsączającego. Jej poziom posadowienia warunkuje rzędna wyjścia ścieków z osadnika. Głębokość posadowienia wynosi przeważnie około 60cm. Pod studzienkę również stosujemy 10 cm podsypkę. Przy zasypywaniu i obsypywaniu studzienki stosujemy takie same zasady jak przy osadniku gnilnym. Ważnym elementem jest montaż w studzience zastawki regulującej przepływ do poszczególnych rur rozdzielczych ścieków. Ich montaż pozwoli nam później na kontrolę przepływu.
Przewody o dł. 2,5 m koloru zielonego układamy ze spadkiem od 0,5% do 1% na zagęszczonym podłożu piaskowym i obsypujemy piaskiem, drobnym żwirem lub keramzytem. Po połączeniu rur rozdzielczych ze studzienką odległość pomiędzy przewodami rozsączającymi wynosi ok. 4,5 m. Odległość tą możemy zmniejszyć do min.
Rury o dł. 2,5 m koloru niebieskiego układamy ze spadkiem od 0,5% do 1% na 10-15 cm warstwie z płukanego żwiru o granulacji 12-24/16-32 mm lub zastępczo żwiru o granulacji 20-40 mm. Dopuszcza się zastosowanie innego materiału filtracyjnego o podobnej granulacji, jednak musi być płukany - nie może zawierać frakcji pylistych oraz musi być odporny na ścieki. Rury łączymy ze sobą za pomocą złączek, zaś z rurami rozdzielczymi za pomocą kolan elastycznych.. Trzeba pamiętać, że rury te posiadają otwory, przez które wydostają się oczyszczone ścieki do gruntu.
Najlepsza głębokość położenia drenażu wynosi 0,5 do 0, 60 m, ponieważ procesy zachodzące w glebie są procesami tlenowymi. Stąd najlepsze warunki rozwoju błony biologicznej są do głębokości maksymalnie 1m. Natomiast mniejsza głębokość nie pozwala na zachowanie wystarczającej grubości warstwy gleby uprawnej, dla której wymagane minimum wynosi 20cm.
Rury rozsączające kończymy pionowo wyprowadzoną rurą wentylacyjną ponad powierzchnię terenu min. 0,5m połączoną łukiem z rurami drenarskimi. U góry rur wentylacyjnych mocujemy wywiewki wentylacyjne. Rury rozsączające zasypuje się materiałem filtracyjnym ponad wierzch rury warstwą o grubości min. 5cm. Na tą warstwę układamy geowłókninę, która ma za zadanie chronić drenaż przed zanieczyszczeniem złoża filtracyjnego.
Przepuszczalność Gruntów w Kontekście Przydomowych Oczyszczalni Ścieków
Charakterystyka przepuszczalności gruntu oraz właściwości filtracyjne skał i gruntów są kluczowymi wskaźnikami ich zdolności do transportu wody, określanych mianem hydraulicznej przepuszczalności. Jest to parametr określający, jak grunt czy skała przewodzi wodę, co ma znaczący wpływ na procesy filtracyjne zachodzące przy obecności różnic ciśnień hydrostatycznych, kiedy to woda podziemna zaczyna przemieszczać się przez grunt.
W praktyce, grunty klasyfikowane są na podstawie ich przepuszczalności jako przepuszczalne lub ograniczające przepływ wody. Wśród gruntów o wysokiej przepuszczalności znajdują się przede wszystkim piaski i żwiry, będące reprezentantami materiałów o większych frakcjach. Natomiast grunty o mniejszych frakcjach, takie jak iły, gliny czy pyły, charakteryzują się znacznie słabszą przepuszczalnością, co czyni je mniej przepuszczalnymi dla wody.
Szczegółowy podział skał ze względu na właściwości filtracyjne:
Właściwości filtracyjne skał można podzielić zależnie od ich współczynnika filtracji, który może być wyrażony w metrach na sekundę (m/s), metrach na godzinę (m/h), lub w darcy.
- Wysoka przepuszczalność: rumosze, żwiry, piaski gruboziarniste i równoziarniste, oraz skały masywne z bardzo gęstą siecią drobnych szczelin charakteryzują się bardzo dobrą przepuszczalnością, z współczynnikiem filtracji przekraczającym 10^-3 m/s, co odpowiada więcej niż 3,6 m/h.
- Dobra przepuszczalność: piaski różnoziarniste, średnioziarniste, kruche i słabo spojone gruboziarniste piaskowce, oraz skały masywne z gęstą siecią szczelin mają współczynnik filtracji w zakresie 10^-4 do 10^-3 m/s, co daje od 0,36 do 3,6 m/h.
- Średnia przepuszczalność: drobnoziarniste piaski i less mają współczynnik filtracji między 10^-5 a 10^-4 m/s, równy 0,036 do 0,36 m/h.
- Słaba przepuszczalność: pylaste piaski, gliniaste, mułki, piaskowce i skały masywne z rzadką siecią drobnych spękań charakteryzują się współczynnikiem filtracji między 10^-6 a 10^-5 m/s, czyli 0,0036 do 0,036 m/h.
- Półprzepuszczalne skały: gliny, namuły, mułowce i iły piaszczyste, z współczynnikiem filtracji w zakresie 10^-8 do 10^-6 m/s, co odpowiada 0,000036 do 0,0036 m/h.
- Skały nieprzepuszczalne: iły, iłołupki, zwarte gliny ilaste, margle ilaste i skały masywne bez szczelin mają współczynnik filtracji poniżej 10^-8 m/s, czyli mniejszy niż 0,000036 m/h.
| Charakter przepuszczalności | Przykłady materiałów | Współczynnik filtracji [m/s] | Współczynnik filtracji [m/h] |
|---|---|---|---|
| Bardzo dobra | Rumosze, żwiry, gruboziarniste piaski, skały z gęstą siecią drobnych szczelin | > 10^-3 | > 3,6 |
| Dobra | Piaski o różnej ziarnistości, słabo spojone piaskowce gruboziarniste, skały ze szczelinami | 10^-4 - 10^-3 | 0,36 - 3,6 |
| Średnia | Drobnoziarniste piaski, less | 10^-5 - 10^-4 | 0,036 - 0,36 |
| Słaba | Piaski pylaste, gliniaste, piaskowce, skały z rzadkimi spękaniami | 10^-6 - 10... |
tags: #biologiczna #oczyszczalnia #ścieków #głębokość #montaż
