Kamica pęcherzyka żółciowego: Jaka woda mineralna jest odpowiednia?
- Szczegóły
Dane epidemiologiczne wskazują, że kamica pęcherzyka żółciowego może dotykać nawet co piątego Polaka. Poza czynnikami niemodyfikowalnymi (wiek, płeć) na jej wystąpienie wpływają też te podlegające zmianom, takie jak nadmierna masa ciała, niedostateczna aktywność fizyczna, a także sposób żywienia. Element ostatni odgrywa również znaczącą rolę w procesie leczenia.
Kamica pęcherzyka żółciowego - charakterystyka, objawy, przyczyny
W kamicy pęcherzyka żółciowego dochodzi do powstania złogów z nierozpuszczalnych składników żółci: cholesterolu, bilirubiny (barwnika żółciowego), białka oraz soli kwasów żółciowych. Łączą się one ze sobą, formując twarde kryształy (kamienie), które utrudniają przepływ żółci i mogą częściowo lub całkowicie zablokować jej ujście do jelita przez przewody żółciowe.
Blisko ⅔ pacjentów nie doświadcza objawów choroby - diagnoza stawiana jest często przy okazji badań profilaktycznych bądź diagnozy innych schorzeń. U osób zmagających się z dolegliwościami występuje natomiast tzw. kolka żółciowa, czyli ostry ból brzucha zlokalizowany pod prawym żebrem, który może promieniować aż do prawej łopatki. Pojawia się nagle - często po spożyciu tłustej potrawy, w wyniku stresu bądź wysiłku fizycznego. Związany jest z przemieszczeniem się kamienia, który zamyka ujście przewodu pęcherzykowego, przez co zgromadzona w nim żółć nie może wypłynąć - to natomiast prowadzi do wzrostu ciśnienia we wnętrzu wspomnianego przewodu. Bólowi często towarzyszą nudności i wymioty. Zwykle ustępuje on samoistnie, jednak jeżeli trwa dłużej niż 6 godzin oraz dodatkowo temperatura ciała jest podwyższona, wówczas może to świadczyć o pojawieniu się powikłań. Wśród nich wymienia się zapalenie pęcherzyka żółciowego, dróg żółciowych oraz trzustki, perforację (pęknięcie) pęcherzyka oraz niedrożność jelit.
Objawami niespecyficznymi, czyli takimi, które mogą towarzyszyć także innym chorobom i nie wskazują jednoznacznie na kamicę pęcherzyka żółciowego, są m.in.
Kamica pęcherzyka żółciowego - diagnostyka i leczenie
Rozpoznanie stawia się na podstawie badania ultrasonograficznego (USG) jamy brzusznej; pomocne mogą być również badania laboratoryjne (podwyższone stężenia enzymów wątrobowych - AlAT, AspAT, ALP, amylaza, lipaza).
Przeczytaj także: PE a bezpieczeństwo wód mineralnych
W terapii schorzenia stosuje się dwie podstawowe strategie: leczenie objawowe kolki żółciowej (przyjmowanie leków przeciwbólowych oraz rozkurczowych) oraz zabiegi chirurgiczne wykorzystywane w objawowej kamicy, tj.
Kamica pęcherzyka żółciowego - zalecenia żywieniowe w profilaktyce oraz kamicy bezobjawowej
By mówić o diecie w kamicy pęcherzyka żółciowego, warto na początku przyjrzeć się, jaką rolę sposób żywienia odgrywa w rozwoju tej choroby. Źródła wskazują, że powstawaniu kamieni sprzyja model odżywiania, który:
- ma wysoką wartość energetyczną,
- cechuje się dużą ilością nasyconych kwasów tłuszczowych oraz kwasów nienasyconych trans, cukrów rafinowanych oraz fruktozy,
- zawiera mało witaminy C oraz błonnika,
- obfituje w mięso oraz żywność typu fast food.
Opis ten spójny jest z modelem tzw. diety zachodniej, często obserwowanej wśród mieszkańców krajów rozwiniętych. Kamica współwystępuje także z wieloma chorobami, m.in. otyłością, cukrzycą czy hipertriglicerydemią.
Dieta w niepowikłanej, bezobjawowej kamicy pęcherzyka żółciowego oraz w profilaktyce tej jednostki nie wymaga stosowania znaczącej interwencji - zalecenia są spójne z tymi dla zdrowych osób dorosłych i zgodne z założeniami modelu śródziemnomorskiego.
Stosowany jadłospis powinien być normotłuszczowy (20-35% całkowitej energetyczności menu) z przeważającym udziałem tłuszczów jedno- oraz wielonienasyconych, pochodzących z ryb, olejów roślinnych, pestek oraz orzechów. Ograniczyć warto natomiast udział tych nasyconych oraz nienasyconych o konfiguracji trans, obecnych w tłustych mięsach, tłuszczach pochodzenia zwierzęcego, utwardzonych tłuszczach roślinnych oraz żywności przetworzonej. Warto także zredukować spożycie mięsa do kilku razy w tygodniu - pozostałe porcje zaś zastąpić rybami, nasionami roślin strączkowych czy ich przetworami.
Przeczytaj także: Optymalna wilgotność powietrza
Ważne jest, by model żywienia bazował na produktach bogatych w błonnik, takich jak owoce i warzywa (przy czym przeważać powinny te drugie) oraz pełnoziarniste produkty zbożowe. Składnik ten przyspiesza pasaż jelitowy, zmniejszając wchłanianie cholesterolu z pożywienia. Unikać należy natomiast produktów o wysokiej gęstości energetycznej, w szczególności tych bogatych w cukier: słodyczy, słodkich napojów czy dosładzanego nabiału. Wysoki indeks glikemiczny posiłków również sprzyja rozwojowi kamicy - z tego względu warto wybierać przede wszystkim produkty mieszczące się w zakresie niskim oraz średnim.
Niezwykle ważna jest regularność spożywanych posiłków oraz unikanie długich przerw pomiędzy nimi. Dzięki temu pęcherzyk żółciowy opróżniany jest systematycznie, co zapobiega powstawaniu zastojów żółci kluczowych w rozwoju kamicy. Z tego względu warto także unikać przerw nocnych dłuższych niż 12 godzin oraz diet opartych na głodówkach, postach czy postach przerywanych (np. dieta Intermittent Fasting).
Istotne jest także utrzymanie prawidłowej masy ciała lub jej osiągnięcie w przypadku osób z nadwagą oraz otyłością. Warto podkreślić, że kaloryczność redukcyjną należy ustalić indywidualnie dla każdego pacjenta. Jej wartość natomiast powinna przekraczać zapotrzebowanie wynikające z podstawowej przemiany energii (PPM), czyli ilości energii potrzebnej do podtrzymania podstawowych funkcji organizmu, takich jak oddychanie czy trawienie.
Kamica pęcherzyka żółciowego - zalecenia żywieniowe w przewlekłej kamicy oraz po cholecystektomii
Pacjenci, u których pojawiają się objawy kamicy pęcherzyka żółciowego (napady kolki żółciowej), zwykle wymagają wprowadzenia interwencji żywieniowej w celu zmniejszenia częstotliwości i nasilenia ataków. W wielu przypadkach konieczne jest przeprowadzenie zabiegu cholecystektomii, czyli usunięcia pęcherzyka żółciowego wraz ze znajdującymi się w nim złogami. W okresie pooperacyjnym - a często i do końca życia - konieczna jest modyfikacja dotychczasowego sposobu odżywiania.
W obu sytuacjach stosowany model żywienia powinien być zgodny z zasadami diety lekkostrawnej z ograniczeniem tłuszczu. Zakłada ona przede wszystkim zmniejszenie udziału tłuszczu w diecie do ok. 20%. Jego źródłami powinny być głównie oleje roślinne, chude mięso i nabiał. Całkowicie należy natomiast zrezygnować ze źle tolerowanych, bogatych w cholesterol produktów pochodzenia zwierzęcego: smalcu, słoniny, boczku, podrobów, dziczyzny oraz tłustych mięs i ryb, a także żółtek jaj (do przygotowywania potraw należy wykorzystywać tylko białka).
Przeczytaj także: Mierniki wilgotności owsa – przegląd i zastosowanie
Ograniczeniu podlegać powinna także ilość błonnika w diecie. Produkty pełnoziarniste dobrze zastąpić tymi z oczyszczonych zbóż, zaś gruboziarniste kasze i ryże tymi o drobnych ziarnach. Nie należy rezygnować ze spożywania owoców i warzyw - warto natomiast wybierać produkty świeże, rozdrobnione lub poddane obróbce termicznej, bez skórki.
Dania powinny być doprawiane łagodnymi ziołami, bez ostrych przypraw. Zrezygnować należy z mocnych naparów kawy i herbaty, a także z napojów gazowanych, zastępując je słabymi naparami, herbatami owocowymi i ziołowymi oraz niegazowaną wodą mineralną. Unikać trzeba również produktów wzdymających.
Wybrane produkty zalecane:
- Warzywa: marchew, kabaczek, cukinia, pietruszka, seler, pomidory i ogórki bez skórki, szpinak, rabarbar, buraki, brokuły, kalafior, szparagi, ziemniaki gotowane, warzywa gotowane, soki warzywne.
- Owoce: jagodowe, winogrona bez pestek, cytrusy, brzoskwinie, morele, banany, jabłka, kiwi, melony, wiśnie.
- Produkty zbożowe: chleb i bułki pszenne, biszkopty, kasze drobnoziarniste (jaglana, jęczmienna drobna, manna, kukurydziana), makarony pszenne oraz ryżowe, ryż biały, mąka pszenna oczyszczona.
- Nabiał i jaja: mleko, kefir, jogurt, maślanka o niskiej zawartości tłuszczu (do 1,5%), chude twarogi, białko jaja.
- Mięso i ryby: chudy drób (kurczak, indyk), wołowina, cielęcina, królik, dorsz, pstrąg, mintaj, morszczuk, sandacz oraz inne chude gatunki ryb.
- Tłuszcze: oleje słonecznikowy i rzepakowy bezerukowy, oliwa z oliwek, niewielkie ilości masła oraz miękkiej margaryny.
- Przyprawy: sok z cytryny, natka pietruszki, koperek, cynamon, wanilia, majeranek, melisa i inne łagodne zioła (świeże oraz suszone).
Wybrane produkty przeciwwskazane:
- Warzywa: kapusta, cebula, czosnek, por, suche nasiona roślin strączkowych, ziemniaki smażone, frytki, surówki i sałatki z tłustymi sosami.
- Owoce: gruszki, daktyle, czereśnie, agrest, porzeczki.
- Produkty zbożowe: pieczywo żytnie, razowe, graham, pełnoziarniste makarony, grube kasze (pęczak, bulgur), ryż naturalny, mąka pełnoziarnista, produkty smażone oraz z tłustymi kremami.
- Nabiał i jaja: mleko tłuste (3,2%), jogurt grecki, twaróg półtłusty i tłusty, żółtka jaj, tłuste sery żółte, pleśniowe oraz twarogowe (typu Fromage), śmietana, majonez.
- Mięso i ryby: tłusta wołowina, wieprzowina, kaczka, podroby, baranina, gęś, dziczyzna, tłuste ryby (łosoś, węgorz, sum, śledzie), mięsa smażone, wędzone, peklowane.
- Tłuszcze: smalec, słonina, boczek, twarde margaryny.
- Przyprawy: ocet, ostra papryka, chili, musztarda, pieprz czarny (w dużej ilości).
Preferowanymi metodami obróbki termicznej powinny być pieczenie, przygotowywanie na parze, gotowanie czy duszenie; warto natomiast zrezygnować z potraw smażonych, zwłaszcza na głębokim tłuszczu. W przypadku diety lekkostrawnej niezwykle ważna jest świeżość - należy unikać jedzenia produktów i potraw długo przechowywanych w lodówce. Zmniejsza to ryzyko zatruć pokarmowych szczególnie niebezpiecznych w przypadku osób z chorobami układu pokarmowego.
Wody lecznicze w kamicy żółciowej
Woda stanowi podstawę każdego życia, o tym wiemy wszyscy. W sklepach dostępne są różne rodzaje wód ? stołowe, źródlane, mineralne oraz lecznicze. Jakie są między nimi różnice? Produkt oznaczony jako naturalna woda mineralna musi mieć stały skład, nazwane miejsce ujęcia, woda musi pochodzić z czystych podziemnych źródeł i być doprowadzana rurociągiem do rozlewni. Mianem naturalnej wody źródlanej określa się wodę pierwotnie czystą, czerpaną z nazwanego ujęcia, której skład może się nieco wahać. Stołowa to mieszanka wody źródlanej i mineralnej.
Informacja o zawartości minerałów w wodach leczniczych dotyczy anionów i kationów, które wymieniane są w kolejności uwzględniającej malejące stężenia. Na opakowaniu jest także informacja o stopniu zmineralizowania wody: wysokozmineralizowana (stężenie jonów powyżej 1500mg/l), średniozmineralizowana (stężenie jonów 500-1500mg/l) oraz niskozmineralizowana (stężenie jonów do 500mg/l). Na co dzień picie wysokozmineralizowanych wód, w tym leczniczych, nie jest dobrym pomysłem, gdyż można zaaplikować organizmowi zbyt duże porcje minerałów.
Minerały z głębi ziemi
Obecnie obowiązujące Prawo geologiczne i górnicze w sposób jednoznaczny definiuje wody lecznicze jako niezanieczyszczone pod względem chemicznym oraz mikrobiologicznym wody podziemne, z naturalną zmiennością cech fizycznych i chemicznych. Wody te muszą dodatkowo mieć odpowiednie zawartości minerałów. Najogólniej mówiąc, w wodzie leczniczej musi znajdować się co najmniej 1000mg/l rozpuszczonych składników mineralnych stałych.
Ze względu na zawartość poszczególnych jonów wyróżnia się 8 typów wód leczniczych: wody żelaziste (min. 10mg/l jonu żelazawego), wody fluorkowe (min. 2mg/l jonu fluorkowego), wody jodkowe (min. 1mg/l jonu jodkowego), wody siarczkowe (min. 1mg/l siarki dwuwartościowej), wody krzemowe (min. 70mg/l kwasu metakrzemowego), wody radonowe (min. 74Bq/l radonu) oraz wody kwasowęglowe (250-1000mg/l dwutlenku węgla niezwiązanego) i szczawy (powyżej 1000mg/dm3 dwutlenku węgla niezwiązanego).
Uzdrowisko w domu
Wody lecznicze zawierają zwykle znacznie więcej minerałów ? nawet powyżej 25000mg/l. Ze względu na tak wysoką zawartość składników mineralnych, picie tych wód wymaga starannego dobrania rodzaju wody i jej porcji. Większość wód leczniczych dostępna jest wyłącznie w uzdrowiskach, jednak często krótka kuracja nie wystarcza i jej kontynuowanie zaleca się także w domu. W aptekach dostępnych jest kilka rodzajów wód leczniczych, m.in: JAN, ZUBER, SŁOTWINKA, JANOSZ. Aby zachować prozdrowotne właściwości wody, jest ona pakowana w szklane lub plastikowe butelki w ciemnych kolorach oraz kartony.
Komu polać?
Wody lecznicze sprawdzają się w terapii różnych schorzeń. Należy je pić w określonych ilościach, gdyż spożywane w nadmiarze mogą szkodzić.
- szczawa wodorowęglanowo-wapniowa z chlorkami JAN to propozycja dla osób z chorobami nerek i dróg moczowych, także kamicy nerkowej, charakteryzuje się silnymi właściwościami moczopędnymi.
- szczawa wodorowęglanowo-sodowo-magnezowa, borowa ZUBER o wysokim stopniu zmineralizowania posiada właściwości żółciopędne i żółciotwórcze. Ze względu na swoje działanie lecznicze jest przydatna w walce z zaburzeniami czynności wątroby i dróg żółciowych, z nadkwasotą, chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy. Wspomaga także redukcję stężenia cholesterolu i cukru we krwi.
- szczawa SŁOTWINKA posiada szerokie spektrum działania. Unikalne proporcje minerałów powodują, że stanowi cenny element terapii chorób układu pokarmowego oraz kostnego. Wysoka zawartość wapnia podnosi mineralizację kośćca, a duża porcja magnezu umożliwia opanowanie stresu, nadpobudliwości i nerwic.
- węgierska naturalna woda gorzka JANOSZ to bogate źródło siarczanu magnezu (gorzka sól) oraz uwodnionego siarczanu sodu (sól glauberska). Skład chemiczny tej wody pozwala na jej zastosowane w wielu dolegliwościach ? głównie w przypadku schorzeń układu pokarmowego, typu: zaparcia, zaburzenia pracy wątroby, dolegliwości ze strony woreczka żółciowego i dróg żółciowych. Janosz jest wodą polecaną dla diabetyków oraz osobom po przebytych zatruciach różnej etiologii.
Uwaga! Komu woda może szkodzić?
Choć wydaje się to niemożliwe, nie zawsze picie wody leczniczej przynosi korzyści. Niektóre mogą nasilać objawy różnych schorzeń, dlatego stosowanie ich na własną rękę bywa niebezpieczne. Osoby z niewydolnością krążenia i nerek, w czasie rekonwalescencji po operacjach żołądka, a także borykające się z ostrymi stanami zapalnymi i krwawieniami z przewodu pokarmowego powinny unikać wód siarczanowych. Także wody szczawianowe nie są polecane w razie niewydolności krążenia i nerek. Wody sodowo-chlorkowe znajdują się na liście produktów zakazanych u osób z nadciśnieniem tętniczym, skłonnością do obrzęków i niewydolnością krążenia. Osoby z zaburzeniami czynności tarczycy powinny skonsultować z lekarzem decyzję o piciu wód jodkowych. Nie wolno także zapominać, że picie wód leczniczych i zażywanie leków o takim samym działaniu nie jest wskazane i wymaga dbałości o to, by nie doprowadzić do powstania zaburzeń zdrowotnych. Choroby nerek to powód do rezygnacji z wód o wysokim stężeniu magnezu. Spożywanie nadmiaru wody leczniczej może także wywoływać działania niepożądane np. zaparcia związane z nadmiarem jonów żelaza.
Co przemawia za tym, aby w trakcie kuracji sięgać po wody lecznicze? Przede wszystkim ich potwierdzone badaniami działanie. Tym, co wyróżnia wody lecznicze spośród preparatów leczniczych takich jak tabletki i kapsułki, jest brak substancji pomocniczych.
Zuber naturalna woda lecznicza z Krynicy-Zdroju
Woda lecznicza „Zuber” wydobywana z czterech głębokich, prawie kilometrowych odwiertów, zlokalizowanych na południowym stoku Góry Parkowej. Woda zawdzięcza swoją nazwę profesorowi Uniwersytetu Lwowskiego, wybitnemu geologowi Rudolfowi Zuberowi, który przybył do Krynicy z początkiem XX w. i zaproponował wykonanie - wzorem kilku uzdrowisk europejskich - ujęć otworowych, dla poszerzenia oferty balneoterapeutycznej uzdrowiska. Pomimo, iż jego projekt głębokich wierceń został uznany niesłusznie „za zbrodnię przeciwko bezpieczeństwu zakładu krynickiego”, doczekał się on realizacji, dzięki czemu dziś możemy cieszyć się niezwykle cennymi wodami leczniczymi.
Skład mineralny wody Zuber:
- Kationy:
- Sodowy - 5994,00
- Magnezowy - 234,90
- Potasowy - 211,90
- Litowy - 27,94
- Wapniowy 27,35
- Aniony:
- Wodorowęglanowy - 16342,00
- Chlorkowy - 1001,00
- Siarczanowy - 54,78
- Bromkowy - 1,54
- Jodkowy - 1,16
Działanie
Unikalna w skali światowej, o bardzo dużej mineralizacji (pow. 21 000 mg/dm3) i niezwykłej zawartości składników. Jej charakter oraz struktura jonowa umożliwiają wyrównanie niedoborów pierwiastków mających istotne znaczenie dla homeostazy (czyli zdolności utrzymywania stałości parametrów wewnętrznych organizmu), takich jak sód, potas, wapń, magnez czy nawet pierwiastki śladowe. Surowiec stosowany w krenoterapii (kuracji pitnej), wzmaga metabolizm białkowo-tłuszczowo-węglanowy, przez co stosowany jest w leczeniu chorób przemiany materii: obniża poziom cukru we krwi, zwiększa spalanie tłuszczów i powoduje spadek wagi ciała. Wywołuje wzrost wydalania kwasu moczowego.
Wskazania
W krenoterapii:
- niezastąpiona w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, zwalcza nadkwasotę,
- w leczeniu otyłości i nadwagi,
- choroby układu krwiotwórczego,
- niedoczynności tarczycy,
- skazy moczanowej,
- łagodzi przykre objawy nadużycia alkoholu.
Dawkowanie
W leczeniu, ściśle według wskazań lekarza.
Profilaktycznie, wody alkaliczne zaleca się pić na czczo i 45 minut przed posiłkiem. Wodę można stosować bez rozcieńczania (nie więcej niż 200 - 250 ml jednorazowo) oraz w rozcieńczeniu z wodą Jan, w stosunku 1:1 (100 ml : 100 ml) w leczeniu nieżytów nadkwaśnych, a także w stosunku 1:3 (100 ml wody Zuber : 50 ml wody Jan) w schorzeniach pęcherzyka żółciowego, wątroby, trzustki i przemiany materii. W celu zmniejszenia zawartości dwutlenku węgla w wodzie, mieszankę wód Zuber i Jan pijemy lekko podgrzaną w łaźni wodnej (ok. 40°C).
Woda Jana
Polscy urolodzy po przebadaniu rozpoznali, że podawanie wody Jana aktywuje wydalanie z moczem soli wapnia, fosforanów i magnezu, podstawowych budulców kamieni nerkowych.
Skład Wody Jana:
- aniony - wodorowęglanowy - 329,50 | chlorkowy - 51,50| siarczanowy -39,75
- kationy - wapniowy - 103,30 | magnezowy - 16,70 | sodowy - 15,76| potasowy - 1,60.
Ogólna suma składników stałych to 821,47 mg/dm3, a zawartość dwutlenku w wodzie Jana to 1100 mg/dm3.
Wskazania
Woda Jana to silna hipoosmotyczna szczawa wodorowęglanowo-wapniowa z zawartością chlorków. Jest ona bardzo moczopędna, dlatego wskazaniem do picia Wody Jana jest terapia kamicy nerkowej. Wśród zaleceń wymienić należy również:
- choroby nerek
- choroby dróg moczowych
- miażdżycę
- cukrzycę - w tym wypadku Wodę Jana należy pić razem z Wodą Zuber.
Właściwości Wody Jana pozwalają na obniżenie poziomu cholesterolu oraz cukru we krwi. W wodzie rozpuszczone są składniki mineralne, które po wypiciu biorą udział w gospodarce wodno-elektrolitowej. Woda Jana wspomaga procesy usuwania kamieni nerkowych i co ważne działa profilaktycznie, zapobiegając ich ponownemu pojawieniu. Po przejściu operacji usunięcia kamieni nerkowych, wskazana jest kuracja tą wodą mineralną. Kuracja pitna powinna się odbyć w nieprzekraczalnym czasie 6 tygodniu po zabiegu.
Woda Jana - zalety
Picie Wody Jana sprawia, że mocno zwiększa się wydalanie z moczem soli wapnia, fosforanów oraz magnezu, które są głównymi elementami budującymi kamienie nerkowe. Ponadto Woda Jana ma bardzo silne działanie moczopędne. Po wypiciu woda skutecznie usuwa złogi, wręcz je wypłukując, w ten sposób zapobiegając zakażeniom dróg moczowych, a także nawrotom kamicy nerkowej. Ponadto regularne picie Wody Jana korzystnie wpływa na utrzymanie odpowiedniego poziomu glukozy we krwi, a także zwiększa stężenie potasu i wapnia w surowicy krwi.
Woda Jana - zastosowanie
Woda Jana znalazła zastosowanie w krenoterapii, jako element leczenia:
- osteoporozy
- cukrzycy
- otyłości
- chorób nerek i dróg moczowych
- nadczynności tarczycy.
W określonych przypadkach można również wykonywać inhalacje z Wody Jana. Jest to możliwe w leczeniu:
- paradontozy
- przewlekłych nieżytów alergicznych górnych dróg oddechowych
- zanikowego nieżytu śluzówek.
Woda Jana - dawkowanie
Dawkowanie Wody Jana jest uzależnione od wskazań lekarza. Zawsze należy pić Wodę Jana ściśle według jego wskazówek i zaleceń. Przyjęło się, że profilaktycznie można pić od 500 do 700 ml Wody Jana trzy raz w ciągu dnia. Należy pamiętać, aby spożywać ją ok. 30-45 minut przed posiłkiem. Podaną ilość Wody Jana można w indywidualnych przypadkach zwiększać.
Wodę Jana pijemy powoli, małymi łyczkami. Nie należy jej podgrzewać, gdyż może stracić wiele ze swoich właściwości biochemicznych, gdyż w wysokiej temperaturze składniki mineralne mogą ulec wytrąceniu. Dlatego też optymalna temperatura to ta na wypływie ze źródła.
Wodę Jana można pić w połączeniu z wodą Zuber. W zależności do schorzenia należy je łączyć w odpowiedni sposób:
- połączenie Wody Jana z wodą Zuber w stosunku 1:1, czyli np. 100 ml Wody Zuber na 100 ml Wody Jana stosuje się w terapii nieżytów nadkwaśnych,
- połączenie Wody Jana z wodą Zuber w stosunku 1:3, czyli np. 200 ml Wody Zuber na 50 ml Wody Jana stosuje się w leczeniu chorego pęcherzyka żółciowego, chorób wątroby, trzustki, a także zaburzeń przemiany materii. Jest to szczególnie istotnie w przypadku dny moczanowej i w jednej z postaci kamicy. Istotną przyczyną choroby jest bowiem wytwarzanie kwasu moczowego.
Woda Jana obniża poziom glukozy, podnosi poziom potasu i wapnia w surowicy krwi. I co bardzo istotne - ma silne działanie alkalizujące, zapobiegające powstawaniu kamicy szczawianowej.
Aby zmniejszyć zawartość dwutlenku węgla w wodzie, mieszankę Wody Jana i Wody Zuber można lekko podgrzać w łaźni wodnej do temperatury ok. 40 st. C. Pozwoli to uniknąć podrażnień śluzówki, co może nasilić działanie żółciopędne i żółciotwórcze.
Widoczny w osad w Wodzie Jana jest zjawiskiem naturalnym.
Tabela: Porównanie wód leczniczych Jan, Zuber, Słotwinka i Janosz
| Woda Lecznicza | Główne Składniki | Wskazania |
|---|---|---|
| Jan | Szczawa wodorowęglanowo-wapniowa z chlorkami | Choroby nerek i dróg moczowych, kamica nerkowa |
| Zuber | Szczawa wodorowęglanowo-sodowo-magnezowa, borowa | Zaburzenia czynności wątroby i dróg żółciowych, nadkwasota, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy |
| Słotwinka | Unikalne proporcje minerałów | Choroby układu pokarmowego i kostnego, stres, nadpobudliwość, nerwice |
| Janosz | Siarczan magnezu, uwodniony siarczan sodu | Schorzenia układu pokarmowego (zaparcia, zaburzenia pracy wątroby, dolegliwości woreczka żółciowego i dróg żółciowych), cukrzyca, zatrucia |
tags: #kamica #woreczka #żółciowego #jaka #woda #mineralna
