Woda Pitna Józefina: Skład Mineralny i Właściwości Lecznicze
- Szczegóły
Naturalne wody lecznicze występujące w Szczawnicy zwane są przez górali szczawami. Na tych wodach górale wypiekali chleb i ciasta (zastępowała im drożdże - głównie woda Stefan i Józefina), przygotowywali różne potrawy, a także używali ich w celach leczniczych.
Po II wojnie światowej wody lecznicze zostały uznane za kopaliny. Jako że są to wody służące poprawie zdrowia, ich skład i czystość bakteriologiczna zostały zbadane przez Państwowy Zakład Higieny.
Wody szczawnickie są wodami odnawialnymi, a poszczególne źródła różnią się między sobą wydajnością, składem i mineralizacją. Zawierają naturalny dwutlenek węgla działający bezpośrednio na błonę śluzową żołądka, pobudzając go do wzmożonego wydzielania kwasów.
Uzdrowisko posiada 12 źródeł wód mineralnych. Obecnie dostępnych jest 9 źródeł wód, które najlepiej spożywać w przywróconej na historyczne miejsce i odnowionej Pijalni Wód Mineralnych przy Placu Dietla. Wody te można stosować na nadkwaśność, jak również niedokwaśność żołądka - decyduje o tym temperatura pitej wody.
Istnienie wód mineralnych w Szczawnicy związane jest z pojawieniem się lawy andezytowej między Pieninami, a Beskidem Sądeckim około 11 milionów lat temu. Występowanie tak różnych minerałów w obrębie skał osadowych nasączonych wodą powoduje mineralizację wody, a wydostający się dwutlenek węgla wzbogaca wody mineralne tworząc szczawy.
Przeczytaj także: Gdzie kupić wodę destylowaną?
Szczawnickie wody zaliczamy do wysokozmineralizowanych średnionasyconych dwutlenkiem węgla. Są to najczęściej szczawy wodorowęglanowo-chlorkowo-sodkowe, ale skład poszczególnych wód różni się między sobą na skutek przepływania przez różne rodzaje skał, a także zależy od nasączenia wodą przesiąkajacą z warstw płytszych do ujęcia.
Pierwsze sześć dostępnych jest w pijalni na pl. Józefa Dietla w centrum uzdrowiska. Najstarsze źródło określane jako główne, to „Józefina”. Jego nazwa jest związana z postacią Józefiny Szalayowej - matki Józefa Szalaya, założyciela pienińskiego uzdrowiska. Charakteryzuje się mineralizacją na poziomie 5g na litr. Zawartość znajdującego się w niej dwutlenku węgla nieznacznie przekracza 1,6g/dm3.
Tuż przy „Józefinie” znajduje się źródło „Stefan” - odkryte przy oczyszczaniu zdroju głównego w roku 1828. Jego mineralizacja waha się od ponad 3g/dm3 do blisko 9g/dm3. Jest stosowany jak „Józefina” ze szczególnym uwzględnieniem alergii.
Źródło wody „Józef” odkryto w 1986 roku podczas renowacji powyższych ujęć. Zostało nazwane na cześć właściciela budowniczego uzdrowiska Józefa Szalaya.
W Szczawnicy można się napić również wody ze źródła „Magdalena”. Zdrój ten został odkryty w 1839 roku. Zawartość dwutlenku węgla jest zmienna, nie przekracza jednak 2g/dm3, ale jej mineralizacja jest wyjątkowa - wynosi 27g na litr. Zawartość jodu w wodzie „Magdalena” też nie mała bo 6 mg.
Przeczytaj także: Inwestycje w Jakość Wody w Proszówkach
Ujęcie „Jan” zostało odkryte w 1869 roku i nazwane imieniem Jana Zielonki zarządcy zakładu zdrojowego. Suma składników stałych w źródle wynosi 4 g/dm3, a średnia zawartość dwutlenku węgla sięga 1,7 g/dm3. Wodę tą wykorzystuje się do kąpieli mineralnych, wykonywanych w uzdrowisku, a szczególne zastosowanie znajduje w leczeniu kamicy nerkowej.
Źródło „Helena” znane jest w Szczawnicy od 1966 roku. Woda dostarczana jest z Parku Dolnego, gdzie pozyskuje się ją z odwiertu. W składzie chemicznym tej wody dominują jony: wodorowęglanowy, sodowy, chlorkowy i wapniowy.
Źródło „Wanda” zlokalizowane w Parku Dolnym zostało odkryte w latach 60 XIX wieku. Woda ta zawiera zmienne ilości dwutlenku węgla - na poziomie od jednego do dwóch gramów na decymetr sześcienny. Zaleca się stosowanie jej przy: otyłości, skazie moczanowej, nieżytach żołądka i jelit.
Źródło o nazwie „Szymon” zostało odkryte w połowie XIX wieku. Suma składników stałych oscyluje wokół 3g/dm3, a zawartość dwutlenku zmienia się w zakresie od 1,0g/dm3 do blisko 1,7g/dm3. Jest to najbardziej wydajne źródło, dlatego też od początku uzdrowiska było wykorzystywane do kąpieli leczniczych w dolnym zakładzie zdrojowym.
Ujęcie ostatniej z wód - „Pitoniakówki” zostało wywiercone w 1952 roku, ale odkryte było na początku ubiegłego wieku przez Jana Pitoniaka. Składa się ono z kilku wypływów. Jego poszczególne części połączone są szybem oraz chodnikami. Zawartość jednego z odwiertów dostępna jest w na ulicy Skotnickiej. Mineralizacja „Piotoniakówki” wynosi 4g/dm3, a zawartość dwutlenku węgla przekracza nieznacznie 2g/dm3.
Przeczytaj także: Woda mineralna Józef: Zalety
Na temat walorów smakowych szczawnickich wód każdy z pijących ma własne zdanie. Smaki wyraziste należą do tych bardziej mineralizowanych wód. Intensywność podnosi też zawartość dwutlenku węgla, która zwiększa się w czasie ładnej pogody.
Właściwości Lecznicze Wody Józef
Unikalna kompozycja minerałów, zawarta w Józefie, zapewnia dużą skuteczność w leczeniu wszelkich dolegliwości urologicznych. Działa korzystnie w stanach zapalnych dróg moczowych, kamicy nerkowej czy dnie moczanowej. Doskonale oczyszcza nerki.
Wskazania: stany zapalne dróg moczowych, kamica nerkowa, inne choroby urologiczne, dna moczanowa.
Dawkowanie: najlepiej stosować miesięczną kurację pitną. O ile lekarz nie zaleci inaczej pić 1,5 l - 2 l dziennie po 200 - 300 ml jednorazowo, większą część do południa, mniejszą wieczorem. Nie należy spożywać świeżych owoców na pół godziny przed piciem wody. Zaleca się miesięczną przerwę pomiędzy kuracjami.
Ogólna zawartość rozpuszczonych składników 2276 mg/l.
Naturalna Woda Lecznicza Józef wydobywana ze źródła zlokalizowanego ok. 120 m na wschód od Polany Janówki, dostępna tylko w Pijalni Jana w Krynicy-Zdroju. Leczniczo - zgodnie ze wskazaniem lekarza. Profilaktycznie, ok. 500 - 700 ml (w indywidualnych przypadkach więcej) 3 razy dziennie na 30-45 minut przed posiłkiem. Wodę Józef należy pić powoli, małymi łykami, o temperaturze takiej jaką posiada na wypływie. Jej ogrzanie może skutkować utratą wielu właściwości biochemicznych, z powodu wytrącania się niektórych składników mineralnych.
Woda Józef - Skład
0,22% szczawa wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowa, nienasycona. Produkowana z ujęcia Józef I w Wysowej-Zdroju.
Wskazania: stany zapalne dróg moczowych, kamica nerkowa, inne choroby urologiczne, dna moczanowa.
Dawkowanie: najlepiej stosować miesięczną kurację pitną. O ile lekarz nie zaleci inaczej pić 1,5 l - 2 l dziennie po 200 - 300 ml jednorazowo, większą część do południa, mniejszą wieczorem. Nie należy spożywać świeżych owoców na pół godziny przed piciem wody. Zaleca się miesięczną przerwę pomiędzy kuracjami. Termin przydatności podawany jest na opakowaniu Bag in Box.
Woda Józef stosowana jest m.in. Unikalna kompozycja minerałów zapewnia dużą skuteczność w zwalczaniu wszelkich dolegliwości urologicznych.
Przeciwwskazania: choroby tarczycy
Uzdrowisko Wysowa-Zdrój
Wysowa-Zdrój to niewielka miejscowość położona w zachodniej części Beskidu Niskiego, 4 km od granicy ze Słowacją. Łagodny i korzystny mikroklimat oraz najczystsze, górskie powietrze sprawiają, że Uzdrowisko Wysowa-Zdrój od lat cieszy się renomą wśród kuracjuszy i wczasowiczów. Jednak największym jego bogactwem są podziemne złoża naturalnych, mineralnych wód, czerpanych obecnie aż z 14 różnych ujęć.
Firma Uzdrowisko Wysowa SA powstała w 1959 roku i od początku swojego istnienia zajmuje się produkcją wód mineralnych. Przez ponad 30 lat zajmowała się produkcją tylko wody mineralnej w opakowaniach szklanych.
tags: #woda #pitna #jozefina #skład #mineralny
