Tożsamość Odwrotna: Przyczyny, Objawy i Leczenie Zaburzeń Dysocjacyjnych
- Szczegóły
Zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne) to nieznany wielu ludziom, a w rzeczywistości dość interesujący termin.
Słowo dysocjacja pochodzi od łacińskiego "dissociatio", oznaczającego rozdzielenie - w przypadku psychiatrii używa się tego terminu aby określić rozdzielenie tego, co na co dzień jest ze sobą ściśle powiązane: świadomości, pamięci oraz odczuwania różnych bodźców.
Konwersję definiuje się natomiast różnie.
Zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne) stanowią odpowiedź psychiki na doświadczanie ciężkich wydarzeń - pojawiające się w ich przebiegu zaburzenia psychiczne czy objawy somatyczne (np. zaburzenia czucia czy niedowłady) mają niejako "odwrócić uwagę" umysłu od nierozwiązanych konfliktów emocjonalnych.
Inna z kolei klasyfikacja, którą jest amerykańska DSM, oddziela natomiast od siebie oba zjawiska i mianem konwersji określa różne objawy somatyczne - m.in.
Przeczytaj także: Sterowniki i usterki ASUS K52J
Epizodów dysocjacji doświadcza w swoim życiu każdy człowiek - są nimi bowiem chociażby chwile, kiedy na jawie oddajemy się różnym marzeniom i chwilowo tracimy poczucie kontaktu z rzeczywistością.
Zdecydowanie inaczej jest już wtedy, gdy u pacjenta pojawią się jakieś zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne) - w takiej sytuacji absolutnie konieczne jest bliższe przyjrzenie się stanowi pacjenta.
Zdecydowanie częściej spotykane są one u kobiet niż u mężczyzn.
Do zaburzeń dysocjacyjnych predysponować mogą różne występujące u pacjentów problemy.
Zaburzenia dysocjacyjne rozwijać się mogą w związku z przeżyciem ciężkim, wyjątkowo stresujących sytuacji zarówno kiedyś w przeszłości (np.
Przeczytaj także: Zastosowanie wężyków do filtra osmozy
O zaburzeniach konwersyjnych tak naprawdę nie mówi się wiele, a w rzeczywistości problemów zaliczanych do tej grupy jest wyjątkowo dużo.
Rodzaje Zaburzeń Dysocjacyjnych
- Amnezja dysocjacyjna:
Cechą charakterystyczną tego problemu jest to, że niepamięć dotyczy zwykle ściśle określonego przedziału czasu - typowo pacjent nie pamięta traumatycznego dla niego zdarzenia.
- Fuga dysocjacyjna:
Fuga jest dość intrygującym zaburzeniem dysocjacyjnym - otóż w jej przypadku pacjent odbywa podróże w różne miejsca (zwykle w takie, które wywołują w nim znaczne emocje), których później… nie pamięta.
- Trans i opętanie:
Podkreślić tutaj należy to, że trans i opętanie zalicza się do zaburzeń psychicznych tylko wtedy, gdy występują one wbrew woli danego człowieka (gdy zjawiska te występują np.
- Dysocjacyjne zaburzenia ruchu:
Ten typ zaburzeń dysocjacyjnych przejawiać się może np. niedowładem lub całkowitym paraliżem pewnych części ciała (np.
Przeczytaj także: Odwrócona osmoza: Twój przewodnik
-
Problem określany bywa również jako psychogenne napady rzekomopadaczkowe.
- Stupor dysocjacyjny:
Pacjent będący w stanie stuporu dysocjacyjnego (inaczej osłupienia dysocjacyjnego) jest odcięty od świata - nie komunikuje się z innymi, nie mówi, nie przyjmuje posiłków, może on również nie poruszać się.
- Dysocjacyjne zaburzenia czucia i zmysłów:
Rodzaj zaburzeń dysocjacyjnych, których objawy koncentrują się wokół narządów zmysłów. Pacjent może zgłaszać zniesienia czucia z określonych obszarów ciała (np. podawać, że problem dotyczy kończyn dolnych). Dochodzić może do zaburzeń widzenia - obejmować one mogą zarówno spadek ostrości czy zmniejszony zakres widzenia, ale i nawet nagłą, całkowitą ślepotę.
- Osobowość mnoga i zespół Gansera:
Kolejnymi jednostkami, które należą do zaburzeń dysocjacyjnych, są osobowość mnoga (rozdwojenie osobowości) oraz zespół Gansera. Osobowość mnoga jest dość interesującym problemem - dochodzi w jej przypadku do tego, że pacjent ma dwie (lub więcej) całkowicie różne osobowości. Zespół Gansera jest z kolei zaburzeniem, które dość ciężko odróżnić od symulacji. Otóż polega on na tym, że w rozmowie pacjent - nawet taki, którego intelekt wydaje się zdecydowanie nieodbiegający od normy - może odpowiadać absurdalnie na zadawane mu proste pytania. W przypadku tego zaburzenia dysocjacyjnego pacjent może również wyjątkowo nieprawidłowo korzystać z codziennych przyrządów, np.
Diagnoza i Leczenie
Postawienie diagnozy zaburzeń konwersyjnych zdecydowanie nie jest łatwe.
Wtedy, kiedy pacjent cierpi na zaburzenia dysocjacyjne, w przeróżnych wykonywanych u niego badaniach nie są wykrywane żadne odchylenia.
W przypadku zaburzeń konwersyjnych zdecydowanie tak jednak nie jest - pacjenci obarczeni nimi nie stosują symulacji, lecz to ich psychika niejako generuje różne objawy celem przytłumienia ciężkich emocji.
Zaburzenia dysocjacyjne mogą po pewnym czasie ustępować nawet całkowicie samoistnie, ale nie u wszystkich pacjentów tak się dzieje.
W leczeniu zaburzeń dysocjacyjnych konieczne jest przepracowanie nierozwiązanych konfliktów emocjonalnych, od których pacjent "ucieka" - do tego celu służy psychoterapia.
Ma ona na celu m.in. doprowadzenie do tego, żeby pacjent zrozumiał, jaka dokładnie sytuacja odpowiada za pojawienie się jego dolegliwości.
Osobom z zaburzeniami dysocjacyjnymi zalecane bywają różne rodzaje psychoterapii, dość często w przypadku tego problemu wykorzystywana jest terapia poznawczo-behawioralna.
Psychoterapia stanowi podstawę leczenia zaburzeń dysocjacyjnych, w pewnych jednak przypadkach - np.
Rokowania większości osób cierpiących na zaburzenia dysocjacyjne są dobre - u przeważającej liczby pacjentów udaje się doprowadzić do ustąpienia tych zaburzeń.
Bibliografia
- "Psychiatria", red. naukowa M. Jarema, J. Rabe-Jabłońska, wyd.
- "Psychiatria. Podręcznik dla studentów", B. K. Puri, I. H. Treasaden, red. wyd. I polskiego J. Rybakowski, F.
- Deville C. et al., Dissociative Disorders: Between Neurosis and Psychosis, Case Rep Psychiatry.
tags: #tozsamosc #odwrocona #przyczyny #objawy #leczenie
