Historia Strzyżowa i jego Oczyszczalni Ścieków
- Szczegóły
Strzyżów to jedno z najpiękniej położonych miast na Pogórzu, leżące w województwie podkarpackim. Jego zabudowa rozciąga się w dolinie Wisłoka, pomiędzy zalesionymi wzgórzami.
Początki i rozwój Strzyżowa
Pierwsza wzmianka o Strzyżowie pochodzi z 1279 roku i znajduje się ona w dokumencie legata papieskiego Filipa, potwierdzającym dziesięciny należne klasztorów i w Koprzywnicy. W połowie XIV wieku istniała już parafia strzyżowska licząca około 270 dusz.
Prawa miejskie otrzymał Strzyżów prawdopodobnie pod koniec XIV wieku w czasie panowania króla Władysława Jagiełły. Określenie mieszczanin strzyżowski pojawia się w bieckich aktach grodzkich w latach 1397 - 1398. Z dokumentu Władysława Jagiełły z 1415 roku pochodzi informacja o istnieniu w Strzyżowie komory celnej, a akta sądu ziemskiego w Pilźnie z 1419 roku wymieniają strzyżowskich rajców i ławników, co dowodzi, że Strzyżów był już w tym czasie miastem.
W XIII wieku Strzyżów należał do rodu Bogoriów, w XVI wieku wymienia się jako właściciela - Wojciecha Strzyżowskiego. W 1524 roku część miasta była w posiadaniu Janusza Świerczowskiego, w 1533 r. - Feliksa Wielopolskiego, a w 1555 - Stanisława Bączalskiego. W II połowie XVI wieku Strzyżowem władali Bonerowie i Bączalscy, apotem kolejno: Maciej Szczepiecki, Wielopolscy, zaś w XIX wieku - Skrzyńscy.
Patronem Strzyżowa jest św. Michał. Herb miasta przedstawia wizerunek świętego,trzymającego w lewej ręce wagę, a w prawej miecz. Rozwój miasta opierał się głównie na rzemiośle, zwłaszcza tkactwie.
Przeczytaj także: Przydomowe oczyszczalnie ścieków Zawiercie
Tragiczne momenty w historii miasta
W swej długiej historii przeżywał Strzyżów liczne dramatyczne momenty.W 1241 roku zniszczyli go Tatarzy, w 1657 r. W XVII wieku znaczny odsetek ludności miasta stanowili Żydzi. XVIII wiek przyniósł gospodarczy i kulturalny upadek miasta. Strzyżowianie znani byli z tradycji patriotycznych.
W 1657 roku stawili bohaterski opór wojskom Rakoczego, a w 1771 roku oddział dowodzony przez Hulewicza zmusił do wycofania się Rosjan i wziął wielu jeńców w bitwie pod Strzyżowem. Wstępowali do Legionów, uczestniczyli w wojnie z bolszewikami, a po odzyskaniu niepodległości z energią i zapałem przystąpili do pracy w rodzinnym mieście.
Okupacja przyniosła mieszkańcom bezmiar cierpień i upokorzeń. W 1942 roku hitlerowcy wywieźli wszystkich Żydów do obozu w Bełżcu, gdzie wymordowali ich w komorach gazowych.Wielu strzyżowian zginęło w egzekucjach, byli też wywożeni na roboty przymusowe do Niemiec i osadzani w obozach koncentracyjnych. W odpowiedzi na terror okupanta narodził się ruch oporu i w powiecie zaczęły działać formacje zbrojne BCh i AK przeprowadzając liczne akcje zbrojne.
Strzyżów po wojnie
W roku 1954 Strzyżów został ponownie miastem powiatowym i był nim do reformy administracyjnej w 1975 roku. Dzisiaj administracyjnie Strzyżów wchodzi w skład województwa podkarpackiego, jest siedzibą powiatu, zajmuje powierzchnię 14 km2 i liczy około 9.000 mieszkańców.
Miasto posiada systematycznie rozbudowywaną i modernizowaną sieć gazową,wodociągową i kanalizacyjną z nowoczesną oczyszczalnią ścieków. Działają w nim dwie szkoły podstawowe, gimnazjum, zespół szkół, dom dziecka, ośrodek szkolno-wychowawczy i poradnia psychologiczno-pedagogiczna. Działalność kulturalną prowadzą: Dom Kultury"Sokół", biblioteka publiczna i pedagogiczna, Towarzystwo Miłośników Ziemi Strzyżowskiej, muzeum regionalne i dwie szkoły muzyczne.
Przeczytaj także: Oczyszczalnia oksydacyjna: zasady działania
Z bardziej znanych przedsiębiorstw działających w mieście wymienić należy: Cukierniczą Spółdzielnię "Roksana", Fabrykę Maszyn, Fabrykę Mebli, Produkcyjno-Usługową Spółdzielnię Pracy"Auto-Service". Pałac Dydyńskich z muzeum regionalnym. Dynamicznie rozwija się budownictwo jednorodzinne. Uporządkowano centrum miasta i jego zaplecze.
Strzyżów jest członkiem Związku Komunalnego "Wisłok".Z ważniejszych zabytków wymienić należy: kościół parafialny p.w. Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej i Bożego Ciała wzniesiony w drugiej połowie XV wieku, dawną bożnicę z końca XVIII wieku (obecnie Miejsko-Gminna Biblioteka Publiczna), pałac wzniesiony z końcem XIX wieku z parkiem krajobrazowym (obecnie siedziba domu dziecka), kaplicę cmentarną p.w. św.
Na szczególną uwagę turystów zasługuje Czarnorzecko-Strzyżowski Park Krajobrazowy,zajmujący obszar ponad 25.000 ha najpiękniejszych terenów Pogórza Strzyżowsko-Dynowskiego. Obejmuje on ciągnące się od zachodu wzniesienia Klonowej Góry(540 m npm), Barda (534 m npm.), Chełma (532 m npm.), największe pasmo z Herbami (469 m npm.), Czarnówką (491 m npm.), Górą Królewską (554 m npm.) i Suchą Górą (591 m npm.) orazpołożone na północ grzbiety Czarnego Działu (518 m npm.) i Brzeżanki (477 m npm.). Osobliwością w parku jest obecność typowego dla wyższych pasm Karpat regla dolnego, który tworzy buczyna karpacka.
Strzyżów i Russ & Daughters
Sklep Russ&Daughters przy 179 East Houston Street to modny nowojorski adres. Można tu kupić najpyszniejsze bajgle w mieście. Prawie zawsze jest tu kolejka. Po bajgle ustawiają się zarówno nowojorczycy, jak i turyści. Sklep założył Joel Russ, który w 1907 roku wyemigrował do USA ze Strzyżowa na Podkarpaciu. Firma Russ&Daughters istnieje od ponad stu lat.
Joel Russ urodził się 6 lutego 1885 roku w Strzyżowie, będącym wówczas pod zaborem austriackim. Strzyżów był wtedy miasteczkiem licznie zamieszkiwanym przez społeczność żydowską. W 1747 r. Żydzi stanowili połowę mieszkańców Strzyżowa (tylko w Rynku mieszkało 25 rodzin żydowskich) i zajmowali pierwszoplanowe pozycje w lokalnym handlu. W ciągu roku w mieście odbywało się 12 jarmarków oraz targi cotygodniowe. Uczestniczyli w nich głównie Żydzi.
Przeczytaj także: Jak ustawić napowietrzanie?
Przełom XIX i XX wieku był w Galicji czasem masowej emigracji Żydów do obu Ameryk, a szczególnie do Stanów Zjednoczonych. W latach 1881-1910 wyjechało z Galicji ok. 240 tys. osób, głównie z powodów ekonomicznych. Wśród nich była Channah Russ. To ona zaprosiła do siebie młodszego brata i zasponsorowała mu podróż. Jak opisuje Mark Russ Federman, wnuk Joela Russa, autor książki „Russ&Daughters: Reflections and Recipes from the House That Herring Built”, Joel wyjechał z Hamburga w Niemczech 8 stycznia 1907 roku i statkiem Kaiserin Auguste Victoria przybył do Nowego Jorku. Podróżował w przedziale najtańszej klasy. Tak jak wielu imigrantów, myślał, że za oceanem znajdzie „złotą krainę”. Nowojorskie ulice wprawdzie nie były wybrukowane złotem, ale były wolne od grabieży.
Siostra Joela mieszkała wraz z mężem Izaakiem w kamienicy przy gęsto zaludnionej Lower East Side. Mieli ośmioro dzieci. Izaak prowadził niewielki biznes. Pomiędzy dwoma budynkami na Hester Street sprzedawał śledzie z dużych drewnianych beczek. Po wyłowieniu z beczki, śledzie były owijane w gazetę i sprzedawane przechodniom. Kiedy Izaak postanowił zostać uczonym Talmudu i poświęcił się studiowaniu żydowskiej Księgi Ksiąg, nie miał już czasu ani na sprzedaż śledzi, ani na zarabianie na utrzymanie rodziny. Podobno zapomniała, kiedy dokładnie statek miał dotrzeć do celu, i Joel czekał na nią w porcie kilka godzin. Sprzedaż śledzi szła nieźle - śledź był tani, a klientami byli głównie biedni imigranci.
Wkrótce Channah powiększyła biznes, kupując bratu wózek do sprzedaży. W 1909 roku Joel zarobił już na tyle, żeby zwrócić siostrze 25 dolarów za podróż do USA. Mając własne pieniądze, mógł rozglądnąć się za żoną. Zeswatano go z Bellą Spier, pochodzącą z galicyjskiego miasteczka (w książce Marka Russa Federmana miasto nazwane jest „Skole” - przyp. red., a Bella „prostą wieśniaczką”). Wkrótce doczekali się syna o imieniu Morris, ale chłopiec zmarł w 1910 roku podczas epidemii tyfusu. Miał 1,5 roku. Wspominając dziadków, Mark Russ Federmann zauważa, że musiało ich coś łączyć, ale nigdy nie było pomiędzy nimi oznak miłości czy nawet czułości. Bella do końca życia zwracała się do męża po nazwisku, zaś Joel wołał na żonę „Zug”, co w luźnym tłumaczeniu z jidysz oznaczało… „hej, ty”.
Joel imał się różnych zajęć. Handlował śledziami i pieczarkami. Potem dorobił się konia z wozem, z którego sprzedawał śledzie przyrządzane tak, jak robiły to jego babcie w Polsce. Prowadził także sklep ze słodyczami, papierosami i żydowskim gazetami przy Myrtle Avenue na Brooklynie, ale sprzedał go po czterech latach. Wreszcie w 1914 roku otworzył na Orchard Street sklep Russ’s Cut Rate Appetizing. Sześć lat później przeniósł biznes nieopodal, na 179 East Houston Street. Sklep funkcjonuje pod tym adresem do dziś.
Sklep Joela Rusa od początku hołdował żydowskiej tradycji żywieniowej, zwanej appetizing, która nakazuje, by mięso i produkty mleczne nie były spożywane ani sprzedawane razem. Do dziś jest wierny tej kulturze kulinarnej. Znakiem rozpoznawczym stały się zwłaszcza bajgle, rodzaj pszennego pieczywa, który zawdzięcza swój smak prostej recepturze i przygotowaniu (drożdżowe ciasto najpierw jest gotowane, następnie pieczone, a po przecięciu jego środek może być wypełniany rozmaitym, fantazyjnym nadzieniem). Bajgle pojawiły się w Polsce w XVII w. za sprawą kultury żydowskiej. Gdy Żydzi zaczęli masowo emigrować za ocean, zabrali ze sobą tradycję wypieku. Zaczęli je wypiekać i sprzedawać na nowojorskich ulicach. Podobnie zrobił Joel Russ.
W trzy lata po stracie syna Morrisa, Joelowi i Belli urodziła się córka Hattie. W 1915 na świat przyszła Ida, a w 1921 roku - Anne. Dziewczynki zaczęły pomagać ojcu w sklepie, gdy tylko podrosły. W wywiadach dla amerykańskich telewizji córki Russa przyznawały, że to była ciężka praca, i to w niezbyt miłych warunkach - zewsząd unosił się rybi zapach, którym były przesiąknięte. Pracowite dziewczęta świetnie radziły sobie w sklepie, a ich uroda przyciągała klientów. Hattie, Ida i Bella „łagodziły obyczaje” poważnego i niecierpliwego ojca, który nie omieszkał zwracać uwagi klientom niewłaściwie zachowującym się w sklepie.
Po stracie Morrisa Joel i Bella nie mieli męskiego potomka, aby przekazać mu firmę. Russ postanowił więc utworzyć spółkę z trzema córkami. W 1935 roku uczynił je pełnoprawnymi partnerami i zmienił nazwę firmy z J.R. Russ & Daughters była pierwszą firmą w USA, która w nazwie miała człon „&Daughters”. - Zawsze mówiliśmy, że to pierwszy sklep w Nowym Jorku, ale badania dowiodły, że był to pierwszy sklep w kraju, który miał człon „&Daughters” zamiast „&Sons” - potwierdził Josh Russ Tupper w rozmowie z nowojorskim portalem Pix11 News w październiku 2019 r. - Nasz pradziadek był biznesmenem. To była dobra decyzja biznesowa - dodał.
Gdy nadszedł czas zamążpójścia dziewcząt, Russ nie aranżował im małżeństw, ale zachowywał sobie „prawo pierwszeństwa odmowy”, gdyby mariaż był nie po jego myśli. Po ślubie ich mężowie dołączali do biznesu. Potem ich dzieci i wnuki. Od 1979 roku przez 30 lat firmę prowadził wnuk Joela Russa, Mark Russ Federman, z żoną Marią. Obecnie jest to już czwarte pokolenie: kuzyni - Nikki Russ Federman i Josh Russ Tupper.
W 2014 roku otworzyli restaurację na Orchard Street, mieszczącą się dwie przecznice od sklepu. Sklep i kawiarnie Russ&Daughters cieszą się sporym uznaniem wśród klientów. To kultowe miejsca, do których ustawiają się kolejki. Mają jedne z najlepiej wędzonych i peklowanych ryb w Nowym Jorku i pyszne bajgle, których sława wyszła daleko poza Nowy Jork. Bajgle nadziewane są plastrami łososia, jesiotra, pstrąga, dorsza, makreli, siei lub tuńczyka. Apetyczne przekąski kupują tu nowojorczycy, turyści, znane i popularne osobistości.
Restauracja na Orchard Street zajęła drugie miejsce na liście Pete’a Wellsa „The 10 Best New Restaurants of 2014” (10 najlepszych nowych restauracji w 2014 roku) w „New York Timesie”. Rodzinny biznes został bohaterem filmów dokumentalnych „Żydzi z Nowego Jorku” i „The Sturgeon Queens” (Królowe jesiotrów). W drugiej połowie 2019 roku American Jewish Historical Society zorganizowało w Centrum Historii Żydów wystawę pt. „Russ&Daughters: Apetyczna historia”. Ekspozycja zawiera archiwalne rodzinne materiały. Pokazuje, w jaki sposób firma założona przez Joela Russa połączyła innowacje z tradycją i sprawiła, że żydowskie jedzenie stało się podstawową pozycją w menu nowojorczyków.
Rodzina Russ osiągnęła taką pozycję dzięki pracowitości i przedsiębiorczości. - Przez pierwsze trzy pokolenia Russ&Daughters prowadzenie sklepu nie było niczym wspaniałym. To była naprawdę ciężka praca, sposób na utrzymanie rodziny i zdobycie pozycji w tym kraju - mówiła Nikki Russ Federman w 2014 roku w rozmowie z New York Eater.
Joel Russ nie był człowiekiem gadatliwym, toteż jego wnukowie nie poznali żadnych opowieści z czasów, gdy mieszkał w Strzyżowie. Dopiero po śmierci dziadka Mark Russ Federman zaczął szperać w rodzinnej przeszłości. Z pomocą osoby zajmującej się genealogią natrafił na pewne informacje, które zamieścił w książce pt. Przyznaje w niej, że dziadek nigdy nie wspominał o żadnych krewnych ani o Holokauście. - To wszystko było częścią świata, który pozostawił za sobą i cieszył się, że zapomniał o tym. Ale ile Russów mogło być w maleńkim szetlu, Strzyżowie? Na to pytanie nie znalazł odpowiedzi. Nazwisko Russ nie pada też w książce „The Book of Strzyzov and vincity”, która dość wyczerpująco opisuje żydowską społeczność Strzyżowa. Sam też nie był zdeterminowany w dążeniu do poznania historii strzyżowskich krewnych dziadka.
Nawiązanie do rodzinnych stron Joela Russa można znaleźć w menu Russ&Daughters. Restauracja serwuje drink o nazwie.., „Strzyzóv”!
Schron kolejowy w Strzyżowie
Schron kolejowy w Strzyżowie to jeden z czterech tego typu obiektów znajdujących się na terenie Polski. Jednak ten ma wyjątkową historię - znajdował się tutaj pociąg, którym Adolf Hitler przyjechał na spotkanie z Benitem Mussolinim. Strzyżów leży w województwie podkarpackim około 30 km od Rzeszowa. Największa atrakcją turystyczną miasta jest schron kolejowy (nazywany też tunelem chronowym) należący do „Anlage Süd” („Obszar Południe”), w którym zatrzymał się pociąg Adolfa Hitlera, Amerika. Współrzędne geograficzne dla tego obiektu to: 49°52’10.3″N 21°48’32.1″E.
Tunel można zwiedzać od 1 maja do 1 października w weekendy od 10.00 do 18.00. Od lipca do sierpnia otwarty jest również na tygodniu w tych samych godzinach. Zwiedzanie organizuje Muzeum Samorządowe Ziemi Strzyżowskiej im. Zygmunta Leśniaka. Tuż przy wejściu do schronu znajduje się niewielki plac, na którym bezpłatnie można zostawić samochód.
Budowa tych obiektów miała związek z planowaną przez Adolfa Hitlera agresją na Związek Radziecki. Schrony wraz z całą infrastrukturą wybudowano w pobliżu przyszłej linii frontu. Wszystkie wyglądały bardzo podobnie, jednak ten w Strzyżowie nieco się różnił. Wydrążono go bowiem w Górze Żarnowskiej, nie miał zabezpieczeń przed atakami z powietrza (grubych żelbetowych i zbrojonych ścian w kształcie ostrołuków), a w jego sąsiedztwie nie było pomieszczeń technicznych. Wniosek? Lokalizacja obiektu również nie była przypadkowa. Umieszczenie schronu pod Górą Żarnowską też miało swoje ogromne zalety. Ma długość 438 metrów, średnicę prawie 9 metrów i wysokość 6,45 metrów. Został wybudowany w linii prostej; jedynie jego koniec lekko skręca w kierunku zachodnim (stacji kolejowej) - tu znajduje się wejście do tunelu instalacyjnego. Został obudowany betonem, a w górnej części cegłami.
Znajduje się w odległości około 100 metrów od południowo-zachodniego wjazdu do tunelu. Zaopatrywał schron kolejowy w energię elektryczną i cieplną, przefiltrowane powietrze i wodę. Łączy schron techniczny ze schronem kolejowym. Jest to podziemny, żelbetonowy tunel o długości nieco ponad 100 metrów, ciągnący się pod linią kolejową.
27 sierpnia 1941 roku „Anlage Süd’ stał się miejscem spotkania Adolfa Hitlera z Benitem Mussolinim. Pociąg tego pierwszego, „Amerika” zatrzymał się w Strzyżowie, skąd Führer pojechał do Stępiny. Po jego odjeździe „Amerikę” wycofano do tunelu. Jak mógł wyglądać taki pociąg sztabowy?
Po wojnie schron kolejowy w Strzyżowie był wykorzystywany przez Centralę Rybna jako magazyn. Wiązało się to z zabetonowaniem torowiska i rozbiórką bocznicy. W latach 80. schron stał się garażem Spółdzielni Transportu Wiejskiego.
Gminy Powiatu Strzyżowskiego
Gmina Strzyżów jest największą gminą powiatu - zajmuje obszar 140,23 km2, które zamieszkuje około 21 tys. mieszkańców. Obejmuje ona aż 14 sołectw: Bonarówka, Brzeżanka, Dobrzechów, Gbiska, Glinik Charzewski, Glinik Zaborowski, Godowa, Łętownia, Tropie, Wysoka Strzyżowska, Zawadka, Żarnowa i Żyznów. Gmina ma charakter rolniczo - przemysłowy. Ze względu na to, iż siedzibą gminy jest miasto powiatowe, tereny te rozwijają się dość szybko. Gmina może pochwalić się dobrą infrastrukturą techniczną, jest zgazyfikowana i zwodociągowana. Intensywnie rozwija się prywatny sektor gospodarki, działa tu wiele firm usługowych, handlowych. Gmina Strzyżów jest także niezwykle atrakcyjnym miejscem wypoczynku i rekreacji. W samym Strzyżowie działa Centrum Sportu, Turystyki i Rekreacji oferujące aktywny wypoczynek na krytej pływalni, a zimą białe szaleństwa na stokach narciarskich. Na terenie gminy znajdują się również ścieżki edukacyjno - rekreacyjne, a sama gmina leży w obrębie Czarnorzecko - Strzyżowskiego Parku Krajobrazowego i Strzyżowsko - Sędziszowskiego Obszaru Krajobrazu Chronionego.
- Gmina Czudec zajmuje powierzchnię 85 km2 i liczy ok. 11,5 tys. mieszkańców. Położona jest w północnej części powiatu strzyżowskiego. Gmina ma charakter rolniczo - przemysłowy, ale z powodu bliskości Rzeszowa staje się zapleczem rozwijającego się ośrodka wojewódzkiego. Gmina wciąż się rozwija - poprawia się infrastruktura, powstają nowe podmioty gospodarcze, rozbudowywana jest sieć kanalizacyjna. W Czudcu działa oczyszczalnia ścieków, istnieje wysypisko śmieci. Gmina jest zgazyfikowana i w części zwodowociągowana.
- Gmina Frysztak leży w południowo - zachodniej części powiatu strzyżowskiego, zajmuje powierzchnię 90 km2, zamieszkuje ją około 10,7 tys. mieszkańców. Gmina ma charakter rolniczy - najczęściej uprawiane są ziemniaki i zboża, jednak warunki klimatyczne i terenowe sprzyjają uprawie owoców i warzyw. Infrastruktura techniczna jest słabo rozwinięta, co jednak powinno się wkrótce zmienić - władze gminy podejmują działania w celu jej poprawy. Obecnie dość intensywnie rozwija się przedsiębiorczość prywatna - powstają niewielkie firmy produkcyjne, usługowe i handlowe.
- Gmina Niebylec położona w południowo - wschodniej części powiatu zajmuje powierzchnię 104 km2, które zamieszkuje 10,9 tys. osób. Obejmuje 11 sołectw: Baryczkę, Bliziankę, Gwoździankę, Gwoźnicę Dolną, Gwoźnicę Górną, Jawornik Niebylecki, Konieczkową, Lutczę, Małówkę, Niebylec i Połomię. Gmina ma charakter rolniczy - dominuje uprawa zbóż i ziemniaków oraz hodowla bydła.
- Gmina Wiśniowa to najmniejsza gmina powiatu strzyżowskiego. Zajmuje obszar 83,3 km2, które zamieszkuje 8,6 tys. mieszkańców. Gmina położona jest w dolinie Wisłoka wśród wzniesień Pogórza. Obejmuje 13 sołectw: Jaszczurowa, Jazowa, Kalembina, Kozłówek, Kożuchów, Markuszowa, Niewodna, Oparówka, Pstrągówka, Różanka, Szufnarowa, Tułkowice, Wiśniowa. Na terenie gminy dominują uprawy zbóż, ziemniaków, buraków, coraz większe znaczenie mają uprawy warzyw i owoców - malin, porzeczek, truskawek. Brak w gminie przemysłu, działa tu natomiast wiele firm prywatnych, m.in. przetwórnia owoców, firma meblarska, firmy budowlane, itp.
Gmina może się pochwalić dość dobrze rozwiniętą infrastrukturą techniczną - wszystkie sołectwa są zgazyfikowane, większość korzysta z wodociągów, w gminie działa oczyszczalnia ścieków, budowana jest sieć kanalizacyjna.
Inwestycje i rozwój w Gminie Frysztak
Gmina Frysztak uzyskała dotację z Unii Europejskiej na projekt pn. W ramach projektu planujemy wybudować 43 szt. Gmina Frysztak wraz z Sołecką Grupą Odnowy Wsi Kobyle zrealizowała zadanie pn. „Stefa Wygody i Aktywności - Modernizacja dla Społeczności” w miejscowości Kobyle, które było dofinansowane kwotą 20 000,00 zł ze środków budżetu Województwa Podkarpackiego w ramach Podkarpackiego Programu Odnowy Wsi na lata 2021-2025. Informacja Starosty Strzyżowskiego o wyłożeniu projektu operatu modernizacji EGiB dla obrębu Kobyle, gm. Starosta Strzyżowski informuje, że w terminie od dnia 3 listopada 2025 roku do dnia 24 listopada 2025 roku w Domu Wiejskim w Kobylu, w dniach roboczych, w godz. Zakończyły się prace remontowo - konserwatorskie na obiekcie schronu kolejowego w Stępinie. W 2025 r. wykonano prace VII etapu - końcowego.
Gmina Frysztak informuje o zainicjowaniu projektu partnerskiego oraz zawarciu w dniu 26 września 2025 r. umowy o partnerstwie dotyczącej określenia zasad współpracy na rzecz wspólnego przygotowania i realizacji projektu pn. „Szlakiem doliny Wisłoka i punktów widokowych Pogórza Strzyżowsko - Dynowskiego - rozwój i promocja walorów i usług turystycznych na terenie gmin Frysztak, Wiśniowa, Strzyżów oraz Niebylec” w ramach programu Fundusze Europejskie dla Podkarpacia 2021 - 2027, Priorytet FEPK.06 Rozwój zrównoważony terytorialnie, działanie FEPK.06.02 Zrównoważony rozwój obszarów wiejskich i małych miast.
Gmina Frysztak wraz z 21 gminami partnerskimi, Województwem Podkarpackim, Państwową Akademią Nauk Stosowanych w Krośnie i przedsiębiorcami przygotowała wyjątkową inicjatywę pn. Centrum Kompetencji Gmina Miasto Krosno i Gminy Partnerskie, czyli Podkarpackie Centrum Dronowe. To ambitny projekt, który może na stałe wpisać nasz region na dronową mapę Polski.
Od 27 sierpnia do 1 września 2025 r. trwa głosowanie w Krajowym Systemie Informacji Dronowej (KSID). To od mieszkańców, przedsiębiorców i sympatyków regionu zależy, czy uda się pozyskać finansowanie i stworzyć na południu Podkarpacia jedno z dziewięciu w Polsce centrów kompetencji dronowych.
Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (tj. Dz. U. z 2025 r. poz. Gmina Frysztak, ul. ks. 1) spełniają wymagania określone w przepisach ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1251) i przepisach wykonawczych do wymienionej ustawy, a w szczególności wymagania określone w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 29 grudnia 2025 r. 2 stycznia 2026 r. mgr inż.
Masz innowacyjny pomysł? Kogo szukamy? Dlaczego warto? Dedykowany Specjalista ds. Inkubacji, który krok po kroku poprowadzi Twój projekt. Doświadczeni mentorzy z obszaru biznesu, technologii, marketingu i prawa. Wnioski można składać do 3 czerwca 2025! W dniu 18 kwietnia 2025 r. Termin składania wniosków: od 5 maja 2025 r. Zainteresowane osoby zapraszamy do kontaktu z biurem Czarnorzecko-Strzyżowskiej LGD (ul.
Oczyszczalnie ścieków
Nasze oczyszczalnie ścieków, przeznaczone dla jednostek samorządu terytorialnego oraz zakładów przemysłowych, spełniają rygorystyczne wymogi techniczne. Podstawowym elementem naszych biogazowni, pracujących w systemie mokrej fermentacji, są zbiorniki emaliowane własnej produkcji. Prace badawcze i rozwojowe nad zbiornikami prowadzimy we współpracy z rolnikami od ponad 50 lat. Podstawowym elementem naszej produkcji są zbiorniki magazynowe i silosy, szeroko stosowane w gospodarce wodnej, przemyśle i rolnictwie.
Powrót do tradycyjnej marki Witkowitz nie oznacza tylko uczczenie jej ponad 190-letniej tradycji, lecz stanowi również symbol dla nowego początku, który bazuje na unikalnym know how i nowej wizji przedsiębiorstwa. Podstawowym elementem naszych zespołów technologicznych są zbiorniki stalowe własnej produkcji.
Przykładowe lokalizacje zbiorników:
- Lokalizacja: Piaszczyna, PolskaNabywca: Gamawind Sp.
- Lokalizacja: Dobre Miasto, PolskaNabywca: Agrochem Dobre Miasto Sp.
- Lokalizacja: Trzebinia, PolskaNabywca: Veolia Water Technologies Sp.
tags: #oczyszczalnia #ścieków #Strzyżów #historia
