Przydomowa Oczyszczalnia Biologiczna: Zasada Działania i Kluczowe Informacje

Szczegóły: Opublikowano: 29. November 2025

Decydując się na przydomową oczyszczalnię ścieków, stajesz przed ważnym krokiem w kierunku dbałości o środowisko oraz oszczędności w domowym budżecie. Oczyszczalnia nie tylko pomoże w efektywnym zarządzaniu odpadami z Twojego gospodarstwa, ale także wpłynie na jakość wód gruntowych i otoczenia. Osoby, które szukają nowocześniejszych sposobów radzenia sobie z tym problemem, powinny zdecydować się na biologiczne przydomowe oczyszczalnie ścieków. Są to zbiorniki, które podłącza się do instalacji w danym budynku, by wszystkie nieczystości skierować do ich pojemnych komór.

Zasada Działania Biologicznej Oczyszczalni Ścieków

Przydomowa oczyszczalnia ścieków działa na zasadzie kilku etapów oczyszczania, które pozwalają na skuteczne usunięcie zanieczyszczeń z ścieków. W biologicznych oczyszczalniach ścieków zachodzą naturalne procesy gnilne z udziałem bakterii tlenowych i beztlenowych, oddzielone zostają także osady oraz tłuszcze. Biologiczne oczyszczalnie ścieków to konstrukcje, w których tlenowy i beztlenowy proces oczyszczania ścieków zachodzi w jednym zbiorniku.

W pierwszej kolejności dochodzi do beztlenowego oczyszczania (denitryfikacja) w zbiorniku gnilnym, a następnie do oczyszczania tlenowego (nitryfikacja) oczyszczania ścieków. Osad i tłuszcze oddzielane są dzięki działaniu grawitacji - osad spoczywa na dnie, a tłuszcze unoszą się ku górze. Ogólny proces w skrócie przedstawia się następująco:

Ścieki wpływają najpierw do osadnika (komory sedymentacyjnej), gdzie następuje separacja ciał stałych. Mniejsze cząstki osiadają na dnie, tworząc osad, a lżejsze substancje, jak tłuszcze, unoszą się na powierzchni w postaci piany.
Po osadzeniu, przefiltrowane ścieki przechodzą do reaktora biologicznego, gdzie mikroorganizmy (bakterie tlenowe lub beztlenowe) rozkładają zanieczyszczenia organiczne. W przypadku oczyszczalni tlenowych, powietrze jest wdmuchiwane do reakcji, co wspomaga rozwój bakterii tlenowych.
Oczyszczona woda przepływa przez złoża filtracyjne, które zatrzymują pozostałe zanieczyszczenia oraz umożliwiają dalszy rozkład organicznych związków.
Na końcu, oczyszczona woda jest kierowana do układu rozsączającego, gdzie jest rozprowadzana po glebie, gdzie naturalnie wsiąka i filtruje się dalej.

Budowa Oczyszczalni Ścieków

Przydomowa oczyszczalnia ścieków składa się z kilku głównych części:

Komora osadnika - gdzie następuje sedymentacja ciał stałych.
Reaktor biologiczny - w którym mikroorganizmy rozkładają substancje organiczne.
Złoże filtracyjne - może być stałe lub ruchome, wspomagające proces oczyszczania.
Układ rozsączający - doprowadza oczyszczoną wodę do gleby.

Komora Osadnika

Komora osadnika, inaczej znana jako komora sedymentacyjna, to pierwszy etap w procesie oczyszczania ścieków w przydomowej oczyszczalni. Jej głównym zadaniem jest separacja ciał stałych z wpływających ścieków. Po wpłynięciu do komory, większe cząstki osiadają na dnie, tworząc osad, podczas gdy lżejsze substancje, takie jak tłuszcze, unoszą się na powierzchni, tworząc pianę. Proces ten znacznie zmniejsza ilość zanieczyszczeń przed kolejnymi etapami oczyszczania. Regularne usuwanie nagromadzonego osadu jest kluczowe, aby komora osadnika mogła efektywnie pełnić swoją funkcję.

Przeczytaj także: Przydomowe oczyszczalnie ścieków Zawiercie

Reaktor Biologiczny

Reaktor biologiczny to kolejny istotny komponent przydomowej oczyszczalni ścieków, który odpowiada za biologiczne rozkładanie zanieczyszczeń organicznych. Budowa reaktora może różnić się w zależności od jego typu, jednak podstawowe elementy są zazwyczaj podobne. Oto najważniejsze komponenty reaktora biologicznego:

Korpus reaktora: reaktor składa się z wytrzymałej, szczelnej konstrukcji, najczęściej wykonanej z tworzyw sztucznych, betonu lub stali, która jest odporna na działanie chemikaliów i korozję.
Złoże biologiczne: w reaktorze znajdują się nośniki, na których rozwijają się mikroorganizmy. Mogą to być różnego rodzaju materiały, takie jak specjalne kule, rurki, siatki czy żwir, które zapewniają dużą powierzchnię do osiedlania się bakterii.
System napowietrzania (w reaktorach tlenowych): w przypadku reaktorów tlenowych, w korpusie może być zainstalowany system dmuchaw powietrza, który wprowadza tlen do ścieków. Tlen jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania tlenowych mikroorganizmów.
Rura wlotowa: ścieki wpływają do reaktora przez rurę wlotową, gdzie trafiają po przefiltrowaniu w komorze osadnika.
Rura wylotowa: oczyszczona woda opuszcza reaktor przez rurę wylotową, kierując się do kolejnych etapów oczyszczania, takich jak złoże filtracyjne lub układ rozsączający.
System przelewowy (opcjonalnie): niektóre reaktory mogą mieć system przelewowy, który pozwala na kontrolę poziomu ścieków w reaktorze, co zapewnia optymalne warunki dla mikroorganizmów.

Po przefiltrowaniu w komorze osadnika, ścieki trafiają do reaktora, w którym mikroorganizmy (takie jak bakterie tlenowe lub beztlenowe) rozkładają pozostałe zanieczyszczenia. W reaktorze tlenowym, powietrze jest wdmuchiwane, co sprzyja rozwojowi bakterii tlenowych i efektywnemu rozkładowi substancji organicznych. W przypadku reaktorów beztlenowych, proces może odbywać się bez dostępu tlenu, co również prowadzi do skutecznego usunięcia zanieczyszczeń. Dbanie o odpowiednie warunki w reaktorze jest kluczowe dla jego prawidłowego funkcjonowania, a mikroorganizmy odgrywają kluczową rolę w cały procesie oczyszczania.

Rodzaje Złóż w Oczyszczalniach

Złoże filtracyjne to istotny element systemu oczyszczania w przydomowej oczyszczalni ścieków, który odpowiada za dodatkowe zatrzymywanie zanieczyszczeń oraz poprawę jakości oczyszczonej wody przed jej wprowadzeniem do układu rozsączającego. Składa się z materiałów porowatych, takich jak żwir, piasek, czy specjalnie przystosowane media filtracyjne, które tworzą strukturę sprzyjającą migracji wody. Złoża filtracyjne są umieszczone w odpowiednich komorach i mają na celu wspieranie procesów biologicznych oraz mechanicznych, które prowadzą do dalszego oczyszczania wody.

Złoża stałe - np. żwir, piasek, ceramika; najczęściej używane w filtrach biologicznych.
Złoża ruchome - specjalne kule lub elementy pływające wewnątrz reaktora, zapewniające powierzchnię dla rozwoju mikroorganizmów.
Złoża fluidalne - gdzie przepływ ścieków utrzymuje złoże w ruchu.

Podział złóż może przebiegać również w ten sposób:

Złoża z filtracją mechaniczną - używane do wstępnej filtracji, usuwają większe zanieczyszczenia, takie jak tłuszcze, osady i zawiesiny, zapobiegając ich przedostawaniu się do dalszych etapów oczyszczania.
Złoża biologiczne - to przestrzeń, na której osiedlają się bakterie i mikroorganizmy odpowiedzialne za rozkład materii organicznej. Typowe materiały to:
- Keramzyt to lekkie, porowate granulki, które oferują dużą powierzchnię do rozwoju mikroorganizmów.
- Puzzolana to specjalna skała wulkaniczna, która zwiększa efektywność oczyszczania dzięki właściwościom filtracyjnym.
- Geokrata to struktura z tworzywa sztucznego, pozwala na rozwój mikroorganizmów, a jednocześnie zapewnia dobry przepływ wody.
Złoża z materiałów mineralnych i syntetycznych - mogą być stosowane jako dodatkowa warstwa filtracyjna lub wspomagająca proces oczyszczania, wzbogacając proces biologiczny o mineralne składniki.

Podczas przepływu oczyszczonej wody przez złoże, mikroorganizmy rozwijające się na jego powierzchni przyczyniają się do dalszego rozkładu pozostałych zanieczyszczeń organicznych. Dodatkowo, struktura złoża pozwala na zatrzymywanie mniejszych cząstek stałych, co zwiększa efektywność całego systemu. Kluczowe jest regularne monitorowanie stanu złoża, aby zapobiegać jego zatykanie i obniżeniu przepuszczalności. W przypadku zbyt dużego nagromadzenia zanieczyszczeń mogą być konieczne działania konserwacyjne, takie jak wymiana lub czyszczenie złoża, co zapewni utrzymanie wysokiej wydajności oczyszczalni.

Przeczytaj także: Oczyszczalnia oksydacyjna: zasady działania

Układ Rozsączający

Układ rozsączający to system dystrybucji oczyszczonej wody do gleby. Składa się z perforowanych rur umieszczonych w warstwie żwiru lub piasku, co umożliwia równomierne rozprowadzanie wody i jej naturalne wsiąkanie do ziemi. Układ rozsączający to ostatni etap w procesie oczyszczania ścieków w przydomowej oczyszczalni, odpowiedzialny za wprowadzenie oczyszczonej wody do gleby. Po przejściu przez komorę osadnika i reaktor biologiczny, woda, która została już znacząco oczyszczona z zanieczyszczeń, jest kierowana do układu rozsączającego. Składa się on z perforowanych rur umieszczonych w żwirze lub innym odpowiednim materiale filtrującym. Rury te rozprowadzają oczyszczoną wodę równomiernie w gruncie, co pozwala na dalszą filtrację oraz wsiąkanie wody do gleby.

Układ rozsączający nie tylko zapewnia właściwe wprowadzenie przefiltrowanej wody do ekosystemu, ale także chroni przed zanieczyszczeniem wód gruntowych. Właściwe zaprojektowanie i umiejscowienie układu rozsączającego jest kluczowe, aby uniknąć przepełnienia i zastoju wód, co może prowadzić do nieprzyjemnych zapachów oraz obniżenia efektywności całego systemu. Regularne inspekcje i konserwacja układu rozsączającego pomagają w utrzymaniu jego sprawności i długowieczności.

Rodzaje Przydomowych Oczyszczalni Ścieków

Przydomowe oczyszczalnie ścieków można podzielić na kilka rodzajów w zależności od zastosowanych technologii oczyszczania oraz budowy. Najważniejszym podziałem jest:

Oczyszczalnie beztlenowe (gnilne) - działają bez tlenu i często stosują proces fermentacji do rozkładu zanieczyszczeń. Mogą być efektywne w usuwaniu związków organicznych, zwłaszcza w małych gospodarstwach. Osadnik gnilny często montowany jest wraz z systemem drenaży.
Oczyszczalnie tlenowe (biologiczne): - wykorzystują tlen do rozkładu zanieczyszczeń organicznych. Ścieki są napowietrzane, co wspomaga rozwój tlenowych mikroorganizmów. Przykłady to oczyszczalnie wykorzystujące dmuchawy powietrza. Biooczyszczalnia zawiera bioreaktor (komorę napowietrzania) i najczęściej złoża, na których rozwijają się bakterie tlenowe.

Możesz się spotkać również z takimi nazwami oczyszczalni jak:

Oczyszczalnie mechaniczne: Osadniki grawitacyjne usuwają większe cząstki stałe poprzez sedymentację (grawitacyjne opadanie cząstek). Są najprostszym typem oczyszczalni, ale z reguły nie wystarczają do pełnego oczyszczania ścieków.
Oczyszczalnie złożowe:
- Złoża stałe: zastosowanie wołów, żwiru lub innych materiałów porowatych jako medium filtracyjnego, w którym odbywa się rozwój mikroorganizmów.
- Złoża ruchome: stosują elementy pływające, które zapewniają powierzchnię dla rozwoju mikroorganizmów oraz umożliwiają ich swobodny ruch.
Oczyszczalnie hybrydowe: Łączą różne metody oczyszczania, często integrując mechaniczne, biologiczne i chemiczne procesy w celu osiągnięcia lepszej skuteczności.
Oczyszczalnie membranowe: Oczyszczalnie membranowe to zaawansowane systemy oczyszczania ścieków, które wykorzystują półprzepuszczalne membrany do oddzielania cząsteczek zanieczyszczeń od oczyszczonej wody. Proces ten umożliwia usuwanie zarówno dużych cząstek, jak i mikrozanieczyszczeń, co prowadzi do wysokiej jakości oczyszczonej wody. Charakteryzują się wysoką skutecznością, ale są droższe w instalacji i eksploatacji.
Oczyszczalnie roślinne (systemy hydrofitowe): W systemach hydrofitowych woda przepływa przez obszary porośnięte roślinnością, co sprzyja procesom napowietrzania i naturalnemu oczyszczaniu. Rośliny pobierają substancje odżywcze i wspierają rozwój bakterii tlenowych, które rozkładają związki organiczne. Takie rozwiązania stosuje się w miejscach, gdzie warunki środowiskowe sprzyjają bujnej roślinności, wspierającej naturalne procesy biologicznego oczyszczania tlenowego.

Koszty Budowy Przydomowej Oczyszczalni Ścieków

Koszt budowy przydomowej oczyszczalni ścieków zależy od wielu czynników, w tym rodzaju systemu, lokalizacji oraz specyfikacji technicznych. Szacunkowy koszt oscyluje między 10 000 a 30 000 zł. Należy pamiętać, że cena waha się w zależności od rodzaju oczyszczalni, trudności terenu i wymagań instalacyjnych. Oczyszczalnie biologiczne będą droższe od mechanicznych. Dodatkowe koszty mogą obejmować konserwację, pozwolenia, oraz doposażenie w montaż i ewentualne prace gruntowe.

Przeczytaj także: Jak ustawić napowietrzanie?

Pozwolenia na Budowę

Budowa przydomowej oczyszczalni ścieków zazwyczaj wymaga uzyskania kilku pozwoleń:

Pozwolenie na budowę: W zależności od lokalnych przepisów, może być konieczne uzyskanie pełnego pozwolenia na budowę, szczególnie jeśli instalacja jest większa lub bardziej skomplikowana. Koniecznym może być wykonanie projektu oczyszczalni, przeprowadzenie badań gruntowo-wodnych działki oraz uzyskanie zezwolenia Wydziału Ochrony Środowiska Urzędu Rejonowego. W niektórych przypadkach, jeśli uproszczone rozwiązania o małej pojemności są w użyciu, wystarczy zgłoszenie budowy.
Pozwolenie wodnoprawne: W przypadku odprowadzania oczyszczonych wód do rowów, rzek czy stawów, konieczne może być uzyskanie pozwolenia wodnoprawnego od regionalnego zarządu gospodarki wodnej.

Zawsze warto skonsultować się z lokalnym urzędem lub specjalistą w dziedzinie budownictwa i ochrony środowiska, aby ustalić konkretne wymagania dotyczące twojego przypadku.

Jak Dbać o Przydomową Oczyszczalnię?

Aby przydomowa oczyszczalnia działała efektywnie, należy przestrzegać kilku zasad:

Regularne inspekcje - co najmniej raz w roku warto przeprowadzić przegląd instalacji, sprawdzając stan osadnika oraz reaktora.
Usuwanie osadu - osad z komory sedymentacyjnej należy usuwać co 1-2 lata, w zależności od intensywności użytkowania i liczby osób w gospodarstwie domowym.
Odpowiedni dobór środków - unikaj wylewania do kanalizacji chemikaliów, tłuszczy, farb i innych substancji, które mogą zabić pożyteczne bakterie w reaktorze biologicznym.
Monitoring systemu - zainstalowanie wskaźników poziomu i alarmów, które pomogą w monitorowaniu kondycji instalacji, może znacznie ułatwić zauważenie problemów zanim staną się poważne.
Utrzymywanie odpowiednich warunków - należy dbać o to, aby woda w osadniku i reaktorze była na odpowiednim poziomie, aby mikroorganizmy mogły efektywnie działać. W przypadku niskiego poziomu wody może być konieczne dopełnienie, podczas gdy w zbyt wysokim poziomie może być konieczne wyregulowanie odpływu.
Zachowanie odpowiedniej higieny - regularne czyszczenie i konserwacja odpowiadają za długowieczność systemu. Warto również unikać mechanicznych uszkodzeń zbiornika lub jego elementów, jak rury czy złoża filtracyjne.

Biopreparaty Wspomagające Oczyszczanie

Wysokowydajny biopreparat wspomaga oczyszczanie ścieków, eliminuje nieprzyjemne zapachy, osady denne i hamuje rozwój patogennej flory bakteryjnej. Wykorzystuje się preparaty o wysokiej koncentracji bakterii i enzymów, które zapewniają biologiczne oczyszczanie ścieków. Optymalna liczba wyselekcjonowanych bakterii, wsparta kompleksem czterech grup enzymów, gwarantuje maksymalną wydajność oczyszczalni oraz precyzyjną neutralizację ścieków. Formuła opiera się na przemysłowych, nieszkodliwych szczepach bakterii, które cechują się wysokim tempem rozwoju i przyspieszają naturalny proces rozkładu nieczystości. Zastosowane bakterie mają zdolność wydzielania enzymatycznych białek poza komórkę, co zapewnia szeroki zakres mikrobiologicznej degradacji różnorodnych związków chemicznych.

Zmiana Biopreparatu - Jak To Zrobić?

Użytkownicy przydomowych oczyszczalni ścieków często zastanawiają się nad sposobem zmiany stosowanego biopreparatu. Podstawową zasadą jest: jeśli preparat jest skuteczny, to go nie zmieniamy. Pozwoli to utrzymać ciągłość w hodowli i kształtowaniu flory bakteryjnej naszej instalacji.

W przypadku zmiany preparatu bakteryjnego na inny, który również zawiera bakterie, należy wykonać tzw. zaszczepienie. Pozwala to "przestawić" oczyszczalnie na nową kompozycję mikrobiologiczną, jaką dostarcza nowy preparat. Zaszczepienie często wymaga użycia dodatkowego preparatu, tj. startera namnażającego lub odpowiedniego zwiększenia pierwszej dawki nowego produktu. Sposób zaszczepiania jest różny dla poszczególnych linii produktowych, niemniej jest etapem niezwykle ważnym w prawidłowej eksploatacji przydomowej oczyszczalni ścieków.

Samo zaszczepienie to dodatkowy koszt dla użytkownika wynikający ze zwiększonej dawki preparatu eksploatacyjnego (często nazywana jest dawką inicjującą) lub zakupu startera namnażającego. Decyzje o zmianie preparatu najlepiej dokonać przy okazji czyszczenia osadnika z osadu, bowiem po tej czynności oczyszczalnia i tak musi zostać zaszczepiona i wówczas warto już zastosować nowy preparat. Jednocześnie musimy pamiętać o tym, że wybór startera namnażającego determinuje stosowanie preparatu eksploatacyjnego, np. po zastosowaniu startera Bio7 stosujemy preparaty eksploatacyjne z linii Bio7.

Bakterie Nitkowate w Oczyszczalni Ścieków

Bardzo często spotykamy się ze spadkiem wydajności oczyszczania ścieków, wynikającym z nadmiernego rozwoju bakterii nitkowatych. Ich obecność w umiarkowanej liczbie przyczynia się nawet do lepszej jakości oczyszczonych ścieków, ze względu na intensywny metabolizm rzutujący na przemianę materii organicznej. Dopiero masowy rozwój bakterii nitkowatych jest przyczyną pęcznienia osadu i tworzenia się gęstej piany, co powoduje nie tylko problemy natury estetycznej, ale także uniemożliwia prawidłową pracę całego systemu oczyszczania ścieków. Skutkiem nieprawidłowości w "pracy mikrobiologicznej" osadu może być spadek efektywności usuwania zanieczyszczeń ze ścieków, ale także zmniejszenie się sprawności oczyszczalni, przy równoczesnym wzroście nakładów energetycznych potrzebnych do przeprowadzenia procesów oczyszczania.

Jak Rozpoznać Bakterie Nitkowate?

W poprawnie działającym osadzie bakterie, razem z innymi organizmami, bakterie nitkowate łączą się w skupiska, tworząc tzw. kłaczki osadu czynnego. Komórki bakterii nitkowatych po podziale nie ulegają rozdzieleniu i obserwuje się wzrost w postaci nitek (stąd ich nazwa). Nadmierny rozwój bakterii nitkowatych powoduje zmianę struktury kłaczków osadu czynnego. Wzrasta powierzchnia biofilmu bakteryjnego, a pęcherzyki gazu przyczepiają się do powierzchni nitek, co skutkuje pogorszeniem się właściwości sedymentacyjnych osadów. To z kolei nie pozwala odseparować kłaczków osadu od oczyszczonych ścieków. Takie zjawisko nazywane jest puchnięciem osadu czynnego.

Tworzy się trójfazowy układ powietrze - woda - mikroorganizmy, który dodatkowo wiąże inne produkty hydrofobowe, takie jak tłuszcze, przedostające się np. do reaktora biologicznego. Taki układ tworzy pianę, która często przekształca się w gęsty kożuch powierzchniowy, który prowadzi do poważnych zaburzeń technologicznych, a to w konsekwencji przyczynia się do zmniejszenia efektywności usuwania nieczystości ze ścieku. Kożuch może pojawiać się na powierzchni różnych komór systemu oczyszczania i jest niezwykle trudny do usunięcia, nawet metodami mechanicznymi. Dodatkowo oderwane elementy kożucha mogą przedostać się do instalacji rozprowadzających ściek podczyszczony i spowodować jego zablokowanie. Do najczęściej spotykanych mikroorganizmów nitkowatych należą bakterie z grupy: Microthrix, Chloroflexi, Haliscomenobacter.

Przyczyny Puchnięcia Osadu

Jest wiele przyczyn tworzenia się nadmiernego osadu. Najczęstszą przyczyną wywołującą problemy z sedymentacją są organizmy nitkowate (głównie bakterie i grzyby), których masowy rozwój w osadzie czynnym powoduje puchnięcie lub pienienie się osadu. Najczęściej dochodzi do niego, gdy:

skład ścieku jest niewłaściwy (zbyt duże ilości węglowodanów w stosunku do azotu i fosforu), przez co dochodzi do zachwiania stosunków substancji odżywczych,
do oczyszczalni dopływają ścieki "zagniłe", zawierające związki siarki,
osad w komorze napowietrzania jest niedostatecznie długo natleniany (szczególnie w przypadku osadu wysoko obciążonego),
dochodzi do przeciążenia osadu lub innych nagłych zmian (niedotlenienie, zakwaszenie, obniżenie temperatury),
dopływa duża ilość substancji tłuszczowych,
występuje niskie pH w osadzie czynnym (poniżej 6,5),
osad jest bardzo stary - unikanie długiego wieku osadu wpływa na ograniczenie liczebności bakterii.

Metody Zwalczania Bakterii Nitkowatych

Istnieje kilka metod, które pozwolą na przeciwdziałanie pęcznieniu osadu czynnego. Niestety, nie ma jednej uniwersalnej i skutecznej metody zwalczania bakterii nitkowatych. Wybór powinien zostać poprzedzony identyfikacją przyczyn wystąpienia problemu. Obecnie najczęściej spotykanymi technikami są:

stosowanie utleniaczy, środków z chlorem, które selektywnie zwalczają bakterie nitkowate,
zwiększenie intensywności napowietrzania - dostarczenie większej ilości tlenu,
korygowanie odczynu pH ścieków,
zmiana wieku lub obciążenia substratowego,
kontrola biologiczna - wykorzystanie organizmów naturalnie występujących w osadzie czynnym, które są zdolne do odżywiania się bakteriami nitkowatymi.

Biologiczna Eliminacja Organizmów Nitkowatych

Mało uwagi poświęcono do tej pory możliwości zwalczania nadmiaru bakterii nitkowatych metodami biologicznymi. Jest to bardzo dobra i innowacyjna metoda zapobiegająca puchnięciu osadu czynnego. Stosowanie preparatów bakteryjnych obniża liczebność bakterii nitkowatych, ponieważ organizmy tam zawarte odżywiają się materią organiczną występującą - w nadmiarze - w ściekach. Ich podstawowym zadaniem jest wspieranie naturalnych procesów rozkładu, które są konieczne do prawidłowego działania oczyszczalni. Dla uzyskania najlepszego efektu i uniknięcia występowania piany i kożucha w osadniku ważne jest prowadzenie działań prewencyjnych. Stosowane odpowiednio wcześnie i regularnie dawki biopreparatów zmniejszają populację bakterii nitkowatych, dzięki czemu nie będzie dochodzić do problemów puchnięcia czy pienienia się osadu. Jest to metoda nastawiona na usunięcie przyczyny problemu, a nie likwidująca jedynie jego skutek.

tags: #bioden #oczyszczalnia #przydomowa #zasada #działania